Le Monde
| ||
 Wydanie „Le Monde” z 1944 | ||
| Częstotliwość | dziennik | |
| Państwo |  Francja
| |
| Rodzaj czasopisma | społeczno-polityczny | |
| Pierwsze wydanie | 18 grudnia 1944 (z datą 19 grudnia na okładce) | |
| Redaktor naczelny | Jerome Fenoglio[1] | |
| Średni nakład | 360 000 egz. | |
| Format | dziennik | |
| ISSN | 0395-2037 | |
| Strona internetowa | ||
„Le Monde” – francuski dziennik założony w 1944 w Paryżu, krótko po tym, jak stolicę Francji opuściły wojska niemieckie.
Gazetę, na prośbę generała Charles’a de Gaulle’a, założył Hubert Beuve-Mery, francuski dziennikarz. De Gaulle obiecał mu, że gazeta zachowa niezależność i swobodę wypowiedzi. Pierwsze wydanie ukazało się po południu 18 grudnia 1944 w nakładzie 140 tys. egzemplarzy[2]. Nakład „Le Monde” sięga 390 tysięcy egzemplarzy. Linia gazety ma charakter centrolewicowy; oficjalnie „Le Monde” prezentuje się jako gazeta umiarkowana.
W latach 60. XX w. „Le Monde” zwrócił się przeciw NATO jako gwarantowi bezpieczeństwa Francji oraz generałowi de Gaulle'owi, popierając Pierre’a Mendèsa France’a, socjalistę i przeciwnika kolonializmu. W 1968 gazeta wsparła tzw. Związek Lewicy – koalicję Partii Socjalistycznej, Radykalnego Ruchu Lewicy i Partii Komunistycznej. W 1981 podczas wyborów prezydenckich we Francji gazeta oficjalnie popierała kandydaturę socjalisty François Mitterranda[2].
Według materiałów z tzw. Archiwum Mitrochina dwóch głównych dziennikarzy „Le Monde” pracowało dla ZSRR. Kiedy w 1973 z ZSRR wydalono Aleksandra Sołżenicyna Le Monde przez kolejne kilka lat w swoich publikacjach konsekwentnie nazywał go „hitlerowcem”.
W 2003 ukazała się książka La face cachée du Monde (Ukryta twarz „Le Monde”) autorstwa Pierre’a Péana i Philippe’a Cohena twierdząca, że gazeta nie jest obiektywna i ma lewicowe inklinacje. W jednym z rozdziałów autorzy oskarżają wieloletniego redaktora naczelnego Colombaniego o „ksenofilię” i niechęć do Francji. Mimo kontrowersyjności[3] książka cieszyła się dużą popularnością.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jerome Fenoglio nowym szefem „Le Monde” wybranym przez redakcję. Wirtualnemedia.pl, 2015-07-02. [dostęp 2015-07-02].
- ↑ a b Aleksandra Rybińska. „Le Monde”, marzenie o bezstronności. „Rzeczpospolita”, s. P10-P11, 2010-07-10.
- ↑ Patrick Lemaire: Le Monde d’avant Colombani était pétainiste, affirme BHL. acrimed.org, 2004-05-23. [dostęp 2010-09-17].
