Le Monde
| Le Monde | |
|---|---|
| Częstotliwość | dziennik |
| Kraj | Francja |
| Rodzaj czasopisma | społeczno-polityczny |
| Pierwsze wydanie | 18 grudnia 1944 (z datą 19 grudnia na okładce) |
| Redaktor naczelny | Gilles van Kote |
| Średni nakład | 360 000 egz. |
| Format | dziennik |
| ISSN | 0395-2037 |
| Strona internetowa czasopisma | |
Le Monde – francuski dziennik założony w 1944 w Paryżu, krótko po tym, jak stolicę Francji opuściły wojska niemieckie.
Gazetę na prośbę generała Charles'a de Gaulle'a założył Hubert Beuve-Mery, znany francuski dziennikarz. Jednocześnie de Gaulle obiecał mu, że gazeta zachowa niezależność i swobodę wypowiedzi. Pierwsze wydanie ukazało się po południu 18 grudnia 1944 w nakładzie 140 tys. egzemplarzy[1]. Dziś nakład „Le Monde” sięga 390 tysięcy egzemplarzy. Linia gazety ma charakter centrolewicowy; oficjalnie „Le Monde” prezentuje się jako gazeta umiarkowana.
W latach 60. XX w. „Le Monde” zwrócił się przeciw NATO jako gwarantowi bezpieczeństwa Francji oraz generałowi de Gaulle'owi, popierając Pierre'a Mendèsa France'a, socjalistę i przeciwnika kolonializmu. W 1968 gazeta wsparła tzw. Związek Lewicy – koalicję Partii Socjalistycznej, Radykalnego Ruchu Lewicy i Partii Komunistycznej. W 1981 podczas wyborów prezydenckich we Francji gazeta oficjalnie popierała kandydaturę socjalisty François Mitterranda[1].
Według materiałów z tzw. Archiwum Mitrochina dwóch głównych dziennikarzy "Le Monde" pracowało dla ZSRR. Kiedy w 1973 z ZSRR wydalono Aleksandra Sołżenicyna Le Monde przez kolejne kilka lat w swoich publikacjach konsekwentnie nazywał go "hitlerowcem".
W 2003 ukazała się książka La face cachée du Monde (Ukryta twarz „Le Monde”) autorstwa Pierre'a Péana i Philippe'a Cohena twierdząca, że gazeta nie jest obiektywna i ma lewicowe inklinacje. W jednym z rozdziałów autorzy oskarżają wieloletniego redaktora naczelnego Colombaniego o „ksenofilię” i niechęć do Francji. Mimo kontrowersyjności[2] książka cieszyła się dużą popularnością.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Aleksandra Rybińska. „Le Monde”, marzenie o bezstronności. „Rzeczpospolita”, s. P10-P11, 2010-07-10.
- ↑ Patrick Lemaire: Le Monde d’avant Colombani était pétainiste, affirme BHL. acrimed.org, 2004-05-23. [dostęp 2010-09-17].
