Leanne Wood

Leanne Wood

Imię i nazwisko urodzenia	Leanne Wood
Data i miejsce urodzenia	13 grudnia 1971 Llwynypia
Zawód, zajęcie	polityk, działaczka społeczna

Leanne Wood (ur. 13 grudnia 1971) – walijska polityczka pełniąca funkcję przywódczyni partii politycznej Plaid Cymru od marca 2012 r. do września 2018 r.

Urodzona w Rhondda, została wybrana do ówczesnego Zgromadzenia Narodowego Walii w 2003 r., reprezentując Południową Walię Środkową do 2016 r., kiedy to została wybrana z okręgu Rhondda. Straciła mandat na rzecz walijskiej Partii Pracy w wyborach w Senedd w 2021 roku.

Ideologicznie Wood identyfikuje się jako socjalistka, republikanka i zwolenniczka niepodległości Walii. Była pierwszą liderką Plaid Cymru.

Wczesne życie

Wood urodziła się w szpitalu Llwynypia w dniu 13 grudnia 1971 r. jako córka Jeffa i Avril (z domu James) Woodów Wychowała się i nadal mieszka w pobliskiej wiosce Penygraig. Kształciła się w Tonypandy Comprehensive School (obecnie Tonypandy Community College) i na Uniwersytecie Glamorgan (obecnie University of South Wales)

Kariera

Od 1997 do 2000 roku Wood pracowała w Służbie Kuratorskiej Mid Glamorgan jako kurator. Od 1998 do 2000 roku była współprzewodniczącą Krajowego Stowarzyszenia Kuratorów Sądowych Wood pracowała jako pracownica wspierająca w Cwm Cynon Women’s Aid od 2001 do 2002 r., której jest przewodniczącą od 2001 r. Wood wykładała politykę społeczną na Uniwersytecie Cardiff od 2000 r., aż do jej wyboru do Narodowego Zgromadzenia Walii w 2003 r.

Kariera polityczna

Wood przypisuje swoje przebudzenie polityczne lekturze feministycznego klasyka Marge Piercy z 1976 r. „Kobieta na krawędzi czasu” oraz strajku górników w Wielkiej Brytanii w latach 1984–1985 Do jej bohaterów politycznych należy Lewis Lewis, jeden z przywódców powstania w Merthyr w 1831 roku

Po dołączeniu do Plaid Cymru w 1991 r. w wieku 20 lat Wood została wybrana radną okręgu Penygraig w Radzie Miejskiej hrabstwa Rhondda Cynon Taf w 1995 r.; w 1999 r. nie ubiegała się ponownie o to miejsce.

Bezskutecznie startowała w wyborach do parlamentu Wielkiej Brytanii w 1997 i 2001 r. jako kandydatka z okręgu Rhondda Po odejściu ze służby kuratorskiej w 2000 r. do 2001 r. była badaczem politycznym posłanki do Parlamentu Europejskiego Jill Evans.

Senedd

Wood została następnie wybrana na członkinię Zgromadzenia Narodowego Walii w wyborach, które odbyły się 1 maja 2003 r., reprezentując region Centralny Południowej Walii w okręgu Plaid W latach 2003–2007 była ministrą sprawiedliwości społecznej

W grudniu 2004 r. republikanka Wood była pierwszą członkinią Zgromadzenia, której nakazano opuszczenie sali po tym, jak podczas debaty nazwała królową „panią Windsor”. Lord Elis-Thomas, kolega z Plaid Cymru AM i urzędnik przewodniczący, poprosili Wooda o wycofanie tej uwagi ze względu na nieuprzejmość. Kiedy Wood odmówiła, nakazano jej opuścić. Powiedziała później: „Nie rozpoznaję królowej… Nie sądzę, że zostałam potraktowana sprawiedliwie, nie sądzę, że było to konieczne. Nazwałam ją tak, bo tak ma na nazwisko”

Wood została rzecznikiem Plaid Cymru ds. zrównoważonego rozwoju od czasu utworzenia rządu One Wales – koalicji Partii Pracy i Plaid Cymru w lipcu 2007 r. i pozostała na tym stanowisku do końca kadencji Zgromadzenia w 2011 r. Pełniąc to stanowisko, Wood prowadziła kampanię na rzecz kwestii ekologicznych, w tym wezwanie do udostępnienia większej ilości gruntów pod uprawę żywności

Wood została aresztowana w dniu 8 stycznia 2007 r. za protest przeciwko brytyjskiemu programowi rakiet nuklearnych Trident w bazie morskiej Faslane w Szkocji

Podczas referendum w 2011 r. w sprawie rozszerzenia uprawnień ustawodawczych Zgromadzenia Narodowego Walii Wood była przedstawicielem Plaid Cymru w ogólnopartyjnej grupie sterującej „Tak dla Walii”, która z sukcesem prowadziła kampanię na rzecz głosowania na „tak”. Jest przewodniczącą Grupy Międzypartyjnej PCS w Zgromadzeniu Walii. Jej profil w Plaid Cymru obejmuje jej zaangażowanie w pracę „na rzecz Walii, aby stała się samorządną, zdecentralistyczną republiką socjalistyczną”

Zostając przywódczynią Plaid w 2012 r., Wood odmówiła przyznania liderowi partii przysługującego jej dodatku. Po reelekcji w 2016 roku i zostaniu liderem opozycji zrobiła to ponownie.

Wood straciła mandat w Rhonddzie na rzecz Buffy Williams z Partii Pracy w wyborach w Senedd w 2021 roku Opisała wynik jako „rozczarowujący”, ale upierała się, że Plaid przeprowadziła „czystą i uczciwą kampanię”

Kontrola

W latach 2009–2011 Wood kierowała ujawnianiem nadużyć w Wales Audit Office, będąc pod kontrolą Jeremy’ego Colmana, audytora generalnego Walii. Dzięki ustawie o wolności informacji odkryła pakiet odpraw w wysokości 750 000 funtów, osobiście autoryzowany przez Colmana, dla byłego dyrektora operacyjnego Anthony’ego Snowa Dalsza analiza ujawniła więcej wydatków, które sam ponosił, w tym koszty szkolenia Colmana i Snowa oraz koszt wynajęcia Mercedesa z szoferem dla Snowa w wysokości 464 funtów w celu wzięcia udziału w spotkaniu poświęconym oszczędzaniu publicznych pieniędzy Colman złożył rezygnację ze stanowiska w lutym 2010 r. w następstwie wewnętrznego dochodzenia, a następnie przyznał się do posiadania pornografii dziecięcej

Dane uzyskane przez Wood na mocy ustawy o wolności informacji ujawniły poziom wynagrodzeń prorektorów uniwersytetów w Walii. W 2009 r. walijskie uniwersytety wypłacały ponad 270 osobom pensję przekraczającą 100 000 funtów rocznie. Stwierdzono, że wszyscy prorektorzy walijskich uniwersytetów otrzymali wynagrodzenie wyższe niż 134 723 funtów pensji Carwyna Jonesa, pierwszego ministra Walii, a niektórzy otrzymali wynagrodzenie wyższe niż wynosi 134 723 funtów. 197 000 funtów przysługiwało premierowi Wielkiej Brytanii Davidowi Cameronowi

Informacje uzyskane przez Wood wykazały, że w latach 2002–2003 tysiące pracowników w Walii otrzymywało wynagrodzenie poniżej płacy minimalnej. Niedopłaty dotyczyły ponad 1000 pracodawców w Walii. Departament Biznesu, Innowacji i Umiejętności zwrócił się następnie do HM Revenue and Customs o „wniesienie oskarżenia w przypadku wyraźnych dowodów na to, że pracodawca dopuścił się przestępstwa” w 2010 r. Do czerwca 2011 r. nie wszczęto żadnego postępowania karnego

Kontrowersje

Po wyborach w 2003 roku Wood napisała notatkę, w której zachęcała innych członków Plaid AM, aby uczestniczyli wyłącznie w wydarzeniach, które „będą wspierać cele” Plaid Cymru. W tej samej notatce zachęcono regionalnych AM Plaid do umieszczenia swoich biur w okręgach wyborczych w docelowych mandatach w Plaid i powiedziano im, że mają szansę ograniczyć tradycyjną pracę w okręgach wyborczych i wykorzystać zaoszczędzone środki pieniężne na promocję partii

Po otruciu Siergieja i Julii Skripalów w marcu 2018 r. rząd brytyjski oskarżył Rosję o usiłowanie zabójstwa. Wood powiedziała: „Nie ufam torysom w niczym, więc obawiam się, że nie mogę uwierzyć premierowi na słowo”. Oświadczenie Wood zostało skrytykowane przez walijskiego przywódcę konserwatystów Andrew RT Daviesa jako „niezwykle dziecinne”

Po tym, jak w październiku 2020 r. Komisja ds. Równości i Praw Człowieka przedstawiła zarzuty brytyjskiej Partii Pracy dotyczące antysemityzmu, stwierdzając, że partia pod pewnymi względami złamała prawo dotyczące równości, Wood z aprobatą przesłała dalej dwa tweety na ten temat autorstwa żydowskiego dziennikarza Glenna Greenwalda. Jeden z nich stwierdził: „Nigdy w życiu nie widziałem bardziej rażącego, odrażającego i cynicznego wykorzystywania antysemityzmu niż jego obrzydliwe wykorzystanie do oczerniania Corbyna z powodu braku alternatyw, jak go pokonać”. W odpowiedzi na krytykę Wood usunęła później tweety, a rzecznik Plaid potwierdził poparcie partii dla raportu

Rozwój kariery politycznej

Wood stworzyła dwa główne dokumenty polityczne. W 2008 roku opublikowała książkę Making Our Communities Safer. Opierając się na jej czteroletnim doświadczeniu jako rzeczniczki i członkini komisji ds. sprawiedliwości społecznej i regeneracji w Plaid Cymru, a także na jej wcześniejszej pracy na stanowisku kuratora sądowego, opowiedziała się za decentralizacją systemu sądownictwa karnego w Walii

W 2011 r. opublikowano Zielony druk dla dolin, w którym Wood opowiedziała się za programem tworzenia miejsc pracy mającym na celu rewitalizację dolin dawnych obszarów węglowych. Zawiera inicjatywy, w tym: Kolegium Umiejętności w Budownictwie Ekologicznym; wdrożenie zintegrowanego planu transportowego dla dolin; utworzenie banku ziemi pod produkcję energii odnawialnej i żywności; oraz program renowacji obiektów dziedzictwa kulturowego. Sugeruje także zapewnienie wsparcia finansowego na rzecz działań w zakresie efektywności energetycznej w domach i tworzenia zielonych spółdzielni

Liderka Plaid Cymru (2012–2018)

Wood została wybrana na liderkę Plaid Cymru w dniu 15 marca 2012 r., pokonując Elin Jones i Dafydd Elis Thomas. Wygrywając wybory, została pierwszą kobietą na czele partii i pierwszą przywódczynią partii, która nie mówi biegle po walijsku, chociaż uczy się tego języka Jej program przywództwa obejmował wezwanie do „prawdziwej niepodległości – rzeczywistej pracy na rzecz położenia kresu wojnie, nierówności i dyskryminacji”, kładąc nacisk na kwestie gospodarcze i środowiskowe obok reformy konstytucyjnej Do zwolenników kampanii przywództwa Wooda należeli: były poseł do parlamentu Plaid Cymru Adam Price; były prezydent Plaid Cymru Dafydd Iwan; oraz była przewodnicząca Cymdeithas yr Iaith Menna Machreth

W czerwcu 2012 r., omawiając referendum w sprawie niepodległości Szkocji w 2014 r., Wood odniósł się do koncepcji „brytyjskości”. Wyjaśniła, że poczucie bycia Brytyjczykiem nie jest zależne od państwa brytyjskiego. Wood stwierdziła, że jest pewna, że Walia w ciągu jednego pokolenia stanie się niezależnym, suwerennym państwem i będzie istnieć w ramach „sąsiedztwa narodów” po rozpadzie Wielkiej Brytanii

Wood była jedną z siedmiu przywódców partii, którzy wzięli udział w telewizyjnej debacie przed wyborami powszechnymi w 2015 roku. ICM Research, ComRes i YouGov natychmiast potem przystąpiły do ankiet, a wszystkie trzy umieściły ją na ostatnim miejscu. Podczas drugiej debaty, która odbyła się 16 kwietnia, Wood wezwała lidera labourzystów Eda Milibanda do utrzymania budżetu awaryjnego w przypadku wygrania wyborów przez partię, aby odwrócić cięcia wydatków, które jej zdaniem były szczególnie szkodliwe w Walii. 30 kwietnia wzięła udział w Ask Leanne Wood, 30-minutowej debacie w BBC One Wales, w której odpowiadała na pytania publiczności na żywo i zasugerowała, że Plaid Cymru poprze rząd laburzystów

W lutym 2016 r. Wood była jednym z głównych brytyjskich przywódców politycznych, który wziął udział w wiecu przeciwko Tridentowi w Londynie. W artykule, którego współautorem był Wood poprzedzający wydarzenie wraz z dwoma innymi głównymi uczestnikami wiecu, posłanką Partii Zielonych Caroline Lucas oraz liderką Szkockiej Partii Narodowej i posłanką Nicolą Sturgeon, napisali, że będą maszerować na rzecz „Wielkiej Brytanii wolny od broni nuklearnej” W marszu wziął także udział ówczesny przywódca Partii Pracy Jeremy Corbyn. Powiedziała, że pieniądze można byłoby znacznie lepiej wydać na nowe i ulepszone obiekty użyteczności publicznej, takie jak szpitale i szkoły Podczas wiecu Wood powiedziała:

„To nigdy nie jest akceptowalne i nigdy nie jest usprawiedliwione, aby wystrzelić na ludność broń masowego rażenia. Broń nuklearna wyląduje na śmietniku historii wraz z zimną wojną”

Po tym, jak większość walijskiego – i brytyjskiego – elektoratu zagłosowała za opuszczeniem Unii Europejskiej w 2016 r., Wood zaproponowała, aby Walia uzyskała niepodległość i ponownie dołączyła do Unii Europejskiej, stwierdzając: „W moim przekonaniu ta niezależna Walia w zupełnie innym kontekście niż w zeszłym tygodniu referendum, chciałaby być częścią Unii Europejskiej”

We wrześniu 2017 r. konserwatywny komentator Iain Dale umieścił Wood na 99. miejscu na swojej liście „100 najbardziej wpływowych osób lewicy”

W lipcu 2018 roku Adam Price i Rhun ap Iorwerth ogłosili, że rzucą wyzwanie przywództwu partii Wood Po wyborach na przywódcę we wrześniu 2018 r. Wood przegrała wybory z Pricem, zajmując trzecie miejsce

Życie osobiste

Wood i jej wieloletni partner Ian Brown mają córkę Cerys Wood Jej były partner, David Ceri Evans, zmarł w wyniku samobójstwa w 2002 roku

Wood nie jest osobą religijną i identyfikuje się jako humanistka. W 2020 roku została patronką Humanists UK i jej walijskiego oddziału Wales Humanists