Lekcjonarz 5

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Barocci 202
Ilustracja
Folio 115 recto
Data powstania

X wiek

Rodzaj

lekcjonarz

Numer

5

Zawartość

Ewangelistarion

Język

grecki

Rozmiary

31 × 23 cm

Miejsce przechowywania

Bodleian Library

Lekcjonarz 5 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany przy pomocy siglum 5 – rękopis Nowego Testamentu pisany uncjałą na pergaminie w języku greckim z X wieku. Służył do czytań liturgicznych[1].

Opis rękopisu[edytuj | edytuj kod]

Kodeks zawiera wybór lekcji z Ewangelii do czytań liturgicznych, na 150 pergaminowych kartach (31 cm na 23 cm)[1]. Lekcje pochodzą z Ewangelii Jana, Mateusza i Łukasza. Niektóre karty kodeksu zostały utracone. Stosuje noty muzyczne (neumy)[2][3].

Tekst rękopisu pisany jest dwoma kolumnami na stronę, 19 linijek w kolumnie[1], 7-12 liter w linijce[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Paleograficznie datowany jest na wiek X[1]. Rękopis badał John Mill, który wykorzystał go w swoim wydaniu greckiego Nowego Testamentu oraz Johann Jakob Wettstein[2].

Obecnie przechowywany jest w Bodleian Library (Barocci 202) w Oksfordzie[1].

Jest rzadko cytowany w naukowych wydaniach greckiego Novum Testamentum Nestle-Alanda (UBS3). NA27 nie cytuje go.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack, Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments, Walter de Gruyter, Berlin, New York 1994, p. 219.
  2. a b F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 328.
  3. a b C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J. C. Hinrichs, 1900, s. 387.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]