Lelio Falconieri

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lelio Falconieri
Kardynał prezbiter
Herb duchownego
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

1585
Florencja

Data i miejsce śmierci

14 grudnia 1648
Viterbo

Nuncjusz apostolski we Flandrii
Okres sprawowania

1635–1637

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Sakra biskupia

10 grudnia 1633

Kreacja kardynalska

13 lipca 1643
Urban VIII

Kościół tytularny

Santa Maria del Popolo

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

10 grudnia 1633

Konsekrator

Giulio Cesare Sacchetti

Współkonsekratorzy

Niccolò Sacchetti
Ludovico Serristori

Lelio Falconieri (ur. w 1585 we Florencjii, zm. 14 grudnia 1648 w Viterbo) – włoski kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1585 roku we Florencji, jako syn Paola Falconieriego i Maddaleny degli Albizzi[1]. Studiował na Uniwersytecie w Perugii, gdzie uzyskał doktorat z prawa[1]. Następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur i relatorem Świętej Konsulty[1]. 4 grudnia 1633 został wybrany tytularnym arcybiskupem Teb, a sześć dni później przyjął sakrę[2]. W latach 1635–1637 był nuncjuszem we Flandrii[2]. 13 lipca 1643 roku został kreowany kardynałem prezbiteren i otrzymał kościół tytularny Santa Maria del Popolo[2]. Został mianowany legatem w Bolonii, ale poważnie zachorował we Florencji i powrócił do Rzymu[1]. Zmarł 14 grudnia 1648 roku w Viterbo[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Lelio Falconieri. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-03-28]. (ang.).
  2. a b c Lelio Falconieri. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-03-28]. (ang.).