Leon Dąbrowski (oficer piechoty)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leon Dąbrowski
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

30 maja 1887
Kozienice

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

13 Pułk Strzelców Polskich
31 Pułk Strzelców Kaniowskich
55 Pułk Piechoty
Komenda Rejonu Uzupełnień Poznań Miasto
Komenda Rejonu Uzupełnień Starogard

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Leon Dąbrowski[a] (ur. 30 maja 1887 w Kozienicach, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Pawła.

W 1918, w stopniu kapitana, służył w 13 Pułku Strzelców Polskich i w jego szeregach 11 maja walczył w bitwie pod Kaniowem[2].

W 1923 pełnił służbę w 31 Pułku Strzelców Kaniowskich w Łodzi na stanowisku komendanta kadry batalionu zapasowego[1], a później został przesunięty na stanowisko dowódcy II batalionu[3]. 1 grudnia 1924 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 18. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W maju 1925 został przeniesiony do 55 Pułku Piechoty w Lesznie na stanowisko dowódcy I batalionu[5]. W następnym miesiącu został przesunięty na stanowisko dowódcy III batalionu, detaszowanego w Rawiczu[6]. W maju 1927 został zwolniony ze stanowiska dowódcy III baonu z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto na przeciąg czterech miesięcy[7]. W listopadzie tego roku został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Starogard na stanowisko komendanta[8][9][10]. W listopadzie 1932 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII[11]. Z dniem 30 kwietnia 1933 został przeniesiony w stan spoczynku[12].

W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[13].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Leon I Dąbrowski”, w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 215, 399.
  2. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 14 października 1924 roku, s. 607.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 200, 344.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 732.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 264, 272.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 67 z 24 czerwca 1925 roku, s. 342.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 126.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 301.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 116, 164.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 19, 524.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 15 listopada 1932 roku, s. 397.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 20 maja 1933 roku, s. 122.
  13. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 325, 842.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 26 czerwca 1922 roku, s. 469.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 19.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leon_Dąbrowski_(oficer_piechoty)&oldid=71671309”