Przejdź do zawartości

Leonard Szmurło

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leonard Szmurło
podpułkownik lekarz podpułkownik lekarz
Data i miejsce urodzenia

16 kwietnia 1876
Klepacze

Data śmierci

po 1 marca 1940

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

9 Szpital Okręgowy

Stanowiska

komendant szpitala

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Medal Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921

Leonard Szmurło (ur. 16 kwietnia 1876 w Klepaczach, zm. po 1 marca 1940) – podpułkownik lekarz Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, ziemianin.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 16 kwietnia 1876 w majątku Klepacze, w gminie Dmitrowicze powiatu brzeskiego guberni grodzieńskiej, w rodzinie Kaliksta i Marcjanny[1][2][3]. Był bratem Mikołaja (1879–1945), majora uzbrojenia Wojska Polskiego[4][5][6], odznaczonego Krzyżem Walecznych i Medalem Zwycięstwa[7].

W 1902 uzyskał dyplom lekarza[8][9][10]. W czasie I wojny światowej był działaczem Związku Wojskowych Polaków i członkiem Stowarzyszenia Polityczno-Społecznego „Ognisko” w Wiaźmie[3].

W czasie wojny z bolszewikami był starszym ordynatorem Szpitala Wojskowego w Wilnie. Na tym stanowisku 6 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora lekarza, w Korpusie Lekarskim, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[11]. Do wiosny 1921 był komendantem Szpitala Polowego Nr 206, a następnie komendantem Szpitala Wojskowego w Piotrkowie[12][13]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 56. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy, a jego oddziałem macierzystym była Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 4[14]. Później pełnił służbę w Szpitalu Okręgowym Nr IX w Brześciu pozostając oficerem nadetatowym IX Batalionu Sanitarnego[15][16]. W listopadzie 1927 został przydzielony z 9 Okręgowego Szefostwa Sanitarnego do 9 Szpitala Okręgowego w Brześciu na stanowisko komendanta[17][18]. Z dniem 31 marca 1930 został przeniesiony w stan spoczynku[19]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Brześć. Posiadał przydział do Kadry Zapasowej 9 Szpitala Okręgowego[20]. Mieszkał w Brześciu przy ul. 3 Maja 15[8], a później 40, gdzie praktykował jako chirurg[9][10].

Był właścicielem majątku Perepiłki w powiecie brzeskim[3]. 13 grudnia 1939 został aresztowany w Brześciu i tam więziony[3]. W marcu 1940 wywieziony do więzienia w Mińsku[3]. Zaginiony[3]. Jego rodzina w kwietniu 1940 została deportowana do Kazachstanu[3].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

5 listopada 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości ponownie rozpatrzył jego wniosek, lecz Krzyża Niepodległości nie przyznał[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-10]..
  2. a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-10]..
  3. a b c d e f g h Wyrwa 2015 ↓, s. 86.
  4. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-10]..
  5. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-10]..
  6. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 364, 858.
  7. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 440, 503.
  8. a b Konopka 1936 ↓, s. 80.
  9. a b Rocznik Lekarski 1938 ↓, s. 44.
  10. a b Spis urzędowy lekarzy 1939 ↓, s. 224.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 18 sierpnia 1920, s. 749.
  12. Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 48 z 30 kwietnia 1921, pkt. 6.
  13. Spis oficerów 1921 ↓, s. 447.
  14. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 311, tu urodzony 4 kwietnia 1876.
  15. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1121, 1173, 1198.
  16. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1007, 1067, 1079.
  17. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927, s. 318.
  18. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 709, 725.
  19. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930, s. 3.
  20. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 375, 798, tu także urodzony 4 kwietnia 1876.
  21. M.P. z 1933 r. nr 24, poz. 33.
  22. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-10]..

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]