Przejdź do zawartości

Leopold Eugeniusz Starzeński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leopold Eugeniusz Starzeński
Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1835
Tarnopol

Data i miejsce śmierci

26 sierpnia 1904
Podkamień

Narodowość

polska

Język

polski

Dziedzina sztuki

pisarz, publicysta i myśliwy

Leopold Eugeniusz Starzeński herbu Lis (ur. 13 grudnia 1835 w Tarnopolu, zm. 26 sierpnia 1904 w Podkamieniu) – hrabia, pisarz dramatyczny, publicysta i myśliwy, właściciel dóbr Romanówka, Tudorów i Jajkowiec w powiecie żydaczowskim.

Był synem Józefa i Julii z Gromnickich h. Prawdzic, oraz wnukiem Leopolda Ludwika Starzeńskiego i Jana Tadeusza Gromnickiego. Mąż Leontyny z Baworowskich h. Prus, ojciec Henryka i Leonarda.

Utwory

[edytuj | edytuj kod]
  • Czarodziejka (komediodramat)[1]
  • Syn Bohdana (1868, dramat)[2]
  • Starosta wieluński (dramat)
  • Legat hetmana (1869, dramat)
  • Powrót konfederata (1869, komedia)
  • Czaple pióro (1877, dramat)[3]
  • Ostatnie polskie łowy (1878, poemat)
  • Gwiazda Syberii (dramat[4], wyd. kol. 1881[5])
  • Sen trefnisia (1883, komediodramat)
  • Wspomnienia z wyprawy myśliwskiej do Syryi roku 1881 (1885)[6]
  • Żart królewicza (1885, komediodramat)[7]
  • Pisma (1885, pisma zbiorowe)
  • U wyłomu
  • Banita
  • Stracona wideta (1889)[8][9]
  • Z Gawęd Starego Myśliwca (1900)[10]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]