Przejdź do zawartości

Lepiota cortinarius

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lepiota cortinarius
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

pieczarkowate

Rodzaj

czubajeczka

Gatunek

Lepiota cortinarius

Nazwa systematyczna
Lepiota cortinarius J.E. Lange
Dansk bot. Ark. 2(no. 3): 25 (1915)

Lepiota cortinarius J.E. Lange – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lepiota, Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Synonimy[2]:

  • Lepiota audreae (D.A. Reid) Bon 1981
  • Lepiota cortinarius var. audreae D.A. Reid 1968
  • Lepiotaa cortinarius var. flava Bas & Vellinga 1992

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Kapelusz

Średnica 3–8, rzadko do 10 cm. Młody – wypukły do dzwonkowatego, potem łukowaty. Powierzchnia sucha, ze skórką dzielącą się na małe poletka, pokryta koncentrycznie ułożonymi włóknistymi, czerwonobrązowymi łuskami na białym tle. Brzeg podwinięty, z wiekiem często nieregularnie podnoszący się[3].

Blaszki

Wolne, dość gęste, o szerokości 3–5 mm, początkowo białe, potem żółtawe. Ostrza równe[3].

Trzon

Wysokość od 3 do 9 cm, średnica od 0,7 do 2 cm, walcowaty, ku podstawie poszerzający się, z niedużą, spłaszczoną bulwą. Powierzchnia często pomarszczona, gładka, jaśniejąca ku górze, włóknisto-łuskowata. Występuje osłona częściowa, po której pozostają tylko strefa pierścieniowa[3].

Miąższ

Biały, jędrny, o niewyraźnym zapachu i smaku[3].

Cechy mikroskopowe

Podstawki 19–24 × 7,2 µm. Zarodniki typu amerokonidium, owalne z lekko ściętą podstawą, gładkie, hialinowe, o rozmiarach 7,5–10 × 3–4 µm, amyloidalne. Cheilocystydy 20–25 (32) × 7,5–12 µm. Pleurocystydy rozproszone, główkowate, wąsko maczugowate, 28–40 × 12–19 µm, rzadkie i trudne do znalezienia. Pileocystydy bardzo wąskie, pozornie skręcone lub wyprostowany, grubościenne, brązowe, 120–220 × 10–18 µm. Strzępki ze sprzążkami[3].

Występowanie i siedlisko

[edytuj | edytuj kod]

Lepiota cortinarius znana jest w niektórych krajach Europy i Ameryki Północnej[4]. Brak jej w opracowaniu W. Wojewody z 2003 roku[5]. Jej występowanie w Polsce w 2011 r. podali Gierczyk i in.[6]

Saprotrof. Rośnie na ziemi, wśród igliwia.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Index Fungorum [online] [dostęp 2019-12-16] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2019-12-16].
  3. a b c d e Lepiota cortinarius / Lépiote cortinaire [online] [dostęp 2019-12-16].
  4. Discover Life Maps [online] [dostęp 2019-12-16].
  5. Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1
  6. Gierczyk B., Kujawa A., Szczepkowski A., Chachuła P., Rare species of Lepiota and related genera, 2011, Acta Mycol. 46 (2): 137-178