Letov Š-13
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Letov |
| Konstruktor |
Alois Šmolík |
| Typ |
samolot myśliwski |
| Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji mieszanej |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1924 |
| Lata produkcji |
1924 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
silnik widlasty Škoda HS.8Fb |
| Moc |
300 KM (221 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
8 m |
| Długość |
6,97 m |
| Wysokość |
2,86 m |
| Powierzchnia nośna |
20 m² |
| Masa | |
| Własna |
790 kg |
| Startowa |
1166 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
230 km/h |
| Prędkość przelotowa |
205 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
4,6 m/s |
| Pułap |
6600 m |
| Zasięg |
550 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm | |
| Użytkownicy | |
 Czechosłowacja
| |
Letov Š-13 – czechosłowacki samolot myśliwski z okresu międzywojennego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1924 roku w wojskowej wytwórni lotniczej Letov opracowano kolejny samolot myśliwski oznaczony jako Š-13. W samolocie tym zastosowano skrzydła wolnonośne, co było bardzo innowacyjne w samolotach dwupłatowych oraz zastosowano licencyjny silnik produkowany w Škodzie o mocy 300 KM.
Prototyp został oblatany 1924 roku. W toku testów okazało się, że skrzydła wolnonośne nie nadają się do zastosowania w samolotach dwupłatowych, najpierw zastosowano zastrzały w kształcie litery N, a następnie litery V.
Pomimo tych poprawek samolot nie miał odpowiednich osiągów oraz był niestabilny w locie w związku z budową skrzydeł, wobec powyższego zaniechano dalszych prac nad nim.
Użycie w lotnictwie[edytuj | edytuj kod]
Samolot Letov Š-13 był używany tylko do testów fabrycznych.
Opis techniczny[edytuj | edytuj kod]
Samolot myśliwski Letov Š-7 był dwupłatem o konstrukcji mieszanej: kadłub i usterzenie ogonowe był konstrukcji metalowej, natomiast skrzydła były drewniane. Miały one tzw. gruby profil opracowany przez Żukowskiego i początkowo były wolnonośne, a później zastrzałowe. Kadłub mieścił odkrytą kabinę pilota, a przed nią umieszczono silnik. Napęd stanowił silnik widlasty w układzie V, 8-cylindrowy, chłodzony cieczą. Podwozie klasyczne, stałe.
Uzbrojenie stanowiły 2 synchronizowane karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm umieszczone nad silnikiem po obu stronach kabiny.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Václav Němeček: Československá letadla (1918-1945). Praga: Naše vojsko, 1983, s. 30-31, 244-245. (cz.).
- William Green, Gordon Swanborough: The complete book of fighters. London: Salamander Book, 2001, s. 333. ISBN 978-0-86288-220-4. (ang.).