London After Midnight (zespół muzyczny)
 London After Midnight w Niemczech na Wave Gothik Treffen 2019 | |
| Pochodzenie |
Kalifornia, USA |
|---|---|
| Gatunek |
Gothic rock, dark wave, rock alternatywny, rock industrialny |
| Aktywność |
1990-nadal |
| Wydawnictwo |
Metropolis Records (Północna Ameryka), Trisol Music Group (Niemcy/Europa), Irond (Rosja) |
| Skład | |
| Sean Brennan, zobacz też: Obecny skład koncertowy zespołu | |
| Strona internetowa | |
London After Midnight (w skrócie: LAM) – projekt muzyczny utworzony w 1990 przez autora piosenek i instrumentalistę Seana Brennana[1].
Projekt uznawany jest przez krytyków za wybitne dzieło drugiej generacji ruchu gothic rocka[2]. Niektórzy przypisują zespołowi reaktywację gotyckiej sceny muzycznej, która miała miejsce na początku lat 90.[3] Brennan unikał w wywiadach stosowania etykietek opisujących rodzaj jego muzyki. Twierdził, że to ogranicza artystycznie[4].
Geneza nazwy zespołu, ideologia oraz motywy[edytuj | edytuj kod]
Nazwa zespołu pochodzi najprawdopodobniej od tytułu niemego horroru Londyn po północy, nakręconego w latach 20. XX w. Od samego początku teksty grupy związane byłe z bólem, smutkiem, nostalgią, mrokiem oraz przemocą, seksem i mroczną stroną pożądania[1].
Brennan jest znany z poparcia dla praw zwierząt i człowieka oraz działań na rzecz ochrony środowiska, wspiera także anty-korporacyjną kontrolę mediów oraz progresywną i liberalną politykę. Artysta wyraża swoje poparcie w Internecie, m.in. na oficjalniej stronie internetowej zespołu oraz poprzez swoją muzykę. Niektórzy twierdzą, że muzyka stworzona przez London After Midnight oparta jest po części na osobistych i emocjonalnych motywach, które są często romantyczne. Jest to często błędne przekonanie, ponieważ wiele piosenek odnosi się do tematyki, niemającej nic wspólnego z romantyzmem. Teksty ukazują chory umysł, a piosenki takie jak „Your Best Nightmare” makabreskę Edwarda Goreya[5][6]. Od lat 90., London After Midnight koncentruje się w dużej mierze na polityce. Już w pierwszych albumach można dostrzec pewne skłonności polityczne (np. utwór „Revenge” z 1991 roku zawiera elementy związane właśnie z polityką, w tym klip dźwiękowy z Adolfem Hitlerem we wstępie)[7]. Nowszy materiał grupy wykonywany podczas koncertów w dużej mierze nawiązuje do polityki, na czele z piosenkami takimi jak „Feeling Fascist?”, „The Pain Looks Good on You”, „America’s a Fucking Disease”.
Historia[edytuj | edytuj kod]
London After Midnight powstał w Los Angeles, w Kalifornii w 1988 roku (formalna data założenia grupy, to rok 1990). Zespół zagrał w kilku okolicznych klubach, w tym na otwarciu gotyckiego klubu rockowego „Helter-Skelter”.
Na początku swojej działalności, London After Midnight miało w składzie różnych tymczasowych członków, którzy występowali z Brennanem tylko i wyłącznie podczas koncertów na żywo (nie brali oni udziału w tworzeniu płyty). Aczkolwiek, były klawiszowiec Tamlyn, miał swój wkład w twórczy dorobek zespołu. Na prośbę Brennana, skomponował instrumental zatytułowany "Ice", który w 1998 znalazł się na płycie Oddities[8]. Tamlyn jest także twórcą "Perversion", kolejnego Instrumentala z płyty demo Ruins z 1993.
Skład zespołu i zamieszanie dotyczące jego członków[edytuj | edytuj kod]
Istnieje wiele dyskusji na temat tego, kto jeszcze jest lub był członkiem London After Midnight, poza Seanem Brennanem.
Według informacji podanych na oficjalnej stronie London After Midnight: „Na żywo razem z LAM grały także inne osoby. Tak jak w przypadku NIN (Nine Inch Nails) czy jakiegokolwiek innego, muzycznego projektu, nigdy nie było regularnego, stałego zespołu. To Sean Brennan pisze całą muzykę i nagrywa ją na płyty CD. Można sprawdzić dokładne wszystkie szczegóły z tym związane na wkładkach muzycznych do jego poszczególnych płyt. Jednakże London After Midnight to po prostu Sean Brennan”[9].
Ta kwestia nie jest jednak do końca jasna, ze względu na dane z wcześniejszych lat. Otóż, na wkładce muzycznej do oryginalnej kasety London After Midnight z 1993 roku o tym samym tytule, widnieje informacja, że autorem tekstu jest co prawda Sean Brennan, jednak za programowanie poszczególnych instrumentów oraz nagranie ścieżki dźwiękowej odpowiedzialne były dwie osoby: Sean Brennan oraz Tamlyn.
Z kolei na mini-kasecie zatytułowanej Selected Scenes from the End of the World z 1992 roku znajduje się następujący wpis: „Członkowie London After Midnight: Sean Brennan, Tamlyn”[10]. Poniżej jest zaś napisane, że w skład zespołu wchodzą także: Michael Arklet, Douglas Afery oraz Stacy[11]. Autorem wszystkich tekstów jest Sean Brennan, z wyjątkiem pierwszego nagrania na kasecie, o tytule "This Paradise". W tym przypadku współtwórcą tekstu był Tamlyn.
W 1994 roku wydano reedycję tej kasety. Tym razem na zdjęciu pojawił się także Tamlyn, a w informacji o składzie zespołu wymieniono: Michaela Arkleta, Douglasa Avery’ego oraz Williama Skye’a[12].
Według danych zamieszczonych na jeszcze nowszym wydaniu tego samego materiału z 2008 roku, Tamlyn jest wymieniony jedynie jako osoba odpowiedzialna za zaprogramowanie muzyki, a nie jako współtwórca tekstu do "This paradise"[13].
Trasy koncertowe i publikacje[edytuj | edytuj kod]
Na samym początku, zespół występował głównie na Zachodnim Wybrzeżu Stanów Zjednoczonych. Po wydaniu debiutanckiej płyty, LAM stopniowo powiększał kalifornijska bazę fanów, by w końcu udać się w 1994 do Meksyku, a następnie w trasę koncertową do Wielkiej Brytanii, Francji, Niemiec, Włoch, Południowej Ameryki i dalej po USA[14].
Następnie Brennan powiększył oryginalne demo o nowe nagrania, tworząc tym samym wydane w 1992 roku Selected Scenes from the End of the World.
W 1996 roku premiera kolejnego albumu pod tytułem Psycho Magnet zbiegła się z festiwalem muzycznym Whitby Gothic Weekend, który LAM uświetnił swoim występem. Zespół zagrał również koncerty w Europie (Wielkiej Brytanii), a także w Meksyku i Ameryce. To właśnie w tym czasie Sean Brennan zaczął poszerzać muzyczne horyzonty. Projekt działał prężnie, wydając w 1998 następny album Oddities, zawierający cover piosenki Sally’s Song pochodzącej z filmu The Nightmare Before Christmas. Ta płyta znacznie różniła się od poprzednich, chociażby tym, że zawierała między innymi alternatywną mieszankę muzyki akustycznej i eterycznej.
W tym okresie London After Midnight często pojawiali się w międzynarodowej prasie, ukazując się na okładkach wielu magazynów i występując w międzyczasie na dużych festiwalach takich jak Zillo, razem z The Cure czy Green Day. Od tego czasu LAM dużo koncertowali po całym świecie, u boku tak popularnych zespołów jak Green Day, HIM (którego członkowie przyznali, że twórczość LAM stanowiła dla nich inspirację[15]), Rammstein, Soft Cell i innych. Koncertowali przed tłumami liczącymi ponad 30 000 fanów w Ameryce Łacińskiej, Stanach Zjednoczonych oraz Europie.
Ostatnie lata[edytuj | edytuj kod]
Ostatni album London After Midnight, Violent Acts of Beauty, wydano w 2007 roku. Jednak wcześniej, w 2003 roku, zespół LAM wypuścił ponownie trzy poprzednie płyty na rynek europejski oraz do Federacji Rosyjskiej, zamieszczając na nich dodatkowe nagrania, które wcześniej nie znalazły się na tych albumach.
W 2006 projekt opublikował piosenkę, która znalazła się na ścieżce dźwiękowej do filmu Piła II, zwierającej także utwory takich wykonawców jak: Queens of the Stone Age, Skinny Puppy, Lore i innych[16], lokując się na szczycie Deutsche Alternative Charts.
W lutym 2007 roku na oficjalnej stronie zespołu oraz na kanale LAM w serwisie YouTube, pojawił się długo oczekiwany zwiastun czwartego studyjnego albumu, zatytułowanego Violent Acts of Beauty. Według trailera, album miał się ukazać na przełomie wiosny i lata 2007, aczkolwiek został on ostatecznie wydany jesienią 2007 roku w Ameryce Północnej. Brennan odniósł się krytycznie do dzisiejszej sceny muzycznej oraz obecnego pokolenia młodzieży. Powiedział: „Wszystkie kontrkultury [w muzyce] uległy zepsuciu, a zwłaszcza gotycka i punkowa. Odeszły, już nie istnieją. Teraz dzieciaki bardziej przejmują się swoim profilem na Myspace, wyglądem, próżnością i mało istotnymi rzeczami”.
Zdjęcia[edytuj | edytuj kod]
Wave Gotik Treffen[edytuj | edytuj kod]
-
London After Midnight na Wave Gotik Treffen 2008 (Niemcy) -
Sean Brennan, wokalista London After Midnight. Zdjęcie z Wave Gotik Treffen 2008 (Niemcy) -
London After Midnight na Wave Gotik Treffen 2009 (Niemcy) -
Perkusista London After Midnight na Wave Gotik Treffen 2008 (Niemcy)
Skład koncertowy[edytuj | edytuj kod]
Obecny skład koncertowy zespołu[edytuj | edytuj kod]
- Sean Brennan - założyciel, twórca tekstów, muzyk obecny na wszystkich płytach zespołu, wokalista, gitarzysta, gitara basowa, wiolonczela, skrzypce, instrumenty klawiszowe, programowanie, perkusja (1989-obecnie)
- Pete Pace - perkusja koncertowa (2008-obecnie)
- Matthew Setzer - gitarzysta koncertowy (2008-obecnie)
- Randy Mathias - basista koncertowy (2005-obecnie)
Były skład koncertowy[edytuj | edytuj kod]
- Tamlyn - klawisze, dźwięki, samplery, nagrał demo London After Midnight (1991)[17] i Selected Scenes From The End Of The World (1994, cz. 1 i 2)[18] (1989-2003)
- Joe S. - perkusja koncertowa i nagrana w Violent Acts of Beauty oraz Saw II Soundtrack (2001-2008)
- Trouble Valli - gitara koncertowa (tylko podczas jednego koncertu w 2008r.)
- Eddie Hawkins - gitara koncertowa (1989-1990, 2001-2008)
- Ian Haas - perkusja koncertowa (1990-1992)
- John Koviak - gitarzysta/basista koncertowy (1989-1992)
- Douglas Avery - perkusja koncertowa, nagrana w Selected Scenes From The End Of The World (1994, cz. 1 i 2)[19] (1992–1999)
- Rob Podzunas – basista koncertowy (1992–1992)
- Stacy – gitarzysta koncertowy, nagrany w Selected Scenes From The End Of The World (1994, cz. 2)[20] (1991-1994)
- Michael Areklett – basista koncertowy, nagrany w Selected Scenes From The End Of The World (1994, cz. 1 i 2)[18] (1992–2005)
- William Skye – gitarzysta koncertowy, nagrany w Selected Scenes From The End Of The World (1994, cz. 1)[18] (1992–1999)
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
Albumy[edytuj | edytuj kod]
- Selected Scenes from the End of the World (1992; reedycja z dodatkowym utworem w 2003 i 2008)
- Psycho Magnet (1996; reedycja z dodatkowym utworem w 2003 i 2008)
- Oddities (1998; reedycja w 2008)
- Violent Acts of Beauty (2007)
Mini-albumy (EP)[edytuj | edytuj kod]
- Kiss (1995)
Dema[edytuj | edytuj kod]
- London After Midnight (1990)
- Ruins (1993)
Wideografia[edytuj | edytuj kod]
- Innocence Lost... (1993, ponownie wydany w 1998 z 2 nowymi piosenkami i dodatkowym materiałem filmowym)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b London After Midnight na last.fm.
- ↑ Dark Zone - (Polska, lato 1998).
- ↑ Czasopismo Dark Asylum, wydanie 1, USA, 1995, strona 16
- ↑ Gothic Beauty (USA, jesień 2005).
- ↑ Tekst piosenki "Your Best Nightmare".
- ↑ Czasopismo Dark Entries (Belgia 1999, strona 10)
- ↑ Tekst piosenki "Revenge".
- ↑ Czasopismo Outburn, USA, jesień 1999, strona 32
- ↑ "London After Midnight FAQ".
- ↑ "Discogs: London After Midnight Demo liner notes, 1990".
- ↑ "Discogs: Selected Scenes From The End Of The World liner notes, 1992".
- ↑ "Discogs: Selected Scenes From The End Of The World liner notes, 1994".
- ↑ "Discogs: Selected Scenes From The End Of The World liner notes, 2008".
- ↑ Czasopismo Music Connection, USA, styczeń 2001, strona 51
- ↑ Orkus Magazine - Niemcy, Maj 2003.
- ↑ Amazon.com - Saw II soundtrack.
- ↑ "Discogs: London After Midnight - London After Midnight, 1991".
- ↑ a b c "Discogs: Selected Scenes From The End Of The World, 1994".
- ↑ "Discogs: Selected Scenes From The End Of The World, 1992".
- ↑ "Discogs: Selected Scenes From The End Of The World, 1994".
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona zespołu (ang.)
- Konto na Vampire Freaks. vampirefreaks.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-14)]. (ang.)