Longin Kołarz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Longin Kołarz
podpułkownik MBP podpułkownik MBP
Data i miejsce urodzenia

31 lipca 1918
Biała Cerkiew

Przebieg służby
Lata służby

1944–1952

Formacja

Armia Czerwona
ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

1 Dywizja Piechoty im. Tadeusza Kościuszki,
Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego (1947–1948)

Stanowiska

p.o. kier. WUBP w Rzeszowie (1945),
kier. WUBP w Szczecinie (1945–1947),
kier. WUBP w Kielcach (1947),
dyr./kmdt Centrum Wyszkolenia MBP w Legionowie (1948–1952)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Longin Kołarz (ur. 31 lipca 1918 w Białej Cerkwi, w guberni kijowskiej) – oficer Armii Radzieckiej, podpułkownik Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w proletariackiej rodzinie Stanisława, Czecha i Polki. Członek Komsomołu. Z wykształcenia technik mechanizacji i elektryfikacji gospodarstwa wiejskiego. Od 11 października 1941 do 2 lutego 1942 w Armii Czerwonej, następnie członek batalionów robotniczych na tyłach frontu. Od 6 czerwca 1943 w 1. Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. W okresie od kwietnia do lipca 1944 odbył kurs NKWD w Kujbyszewie. Po przybyciu do Polski został najpierw zastępcą szefa, a później p.o. kier. Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Rzeszowie[1]. W latach 1945–1947 kier. WUBP w Szczecinie, tę samą funkcję pełnił w 1947 w WUBP w Kielcach. W latach 1947–1948 naczelnik Wydziału I Departamentu Szkolenia Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, a w okresie 1948–1952 dyrektor/komendant Centrum Wyszkolenia MBP w Legionowie. W 1952 oddany do dyspozycji MON, powrócił do ZSRR.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Krzysztof Kaczmarski. Pogrom, którego nie było. „Nasz Dziennik”, 2008-06-27. 
  2. M.P. z 1945 r. nr 44, poz. 109 „za działalność w konspiracji, udział w walkach partyzanckich i za zasługi w organizowaniu służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej”.
  3. M.P. z 1947 r. nr 29, poz. 247.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jakub Izdebski, Krzysztof Kaczmarski i Mariusz Krzysztofiński (red.): Twarze bezpieki w Polsce południowo-wschodniej 1944–1990. Obsada stanowisk kierowniczych Urzędu Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa. Informator Personalny, Rzeszów 2007.
  • Radosław Ptaszyński: Szefowie Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Szczecinie w latach 1945–1947, „Przegląd Zachodniopomorski” 2008, nr 1.