Louis Charles Vincent Le Blond de Saint-Hilaire
 Saint-Hilaire | |
| generał dywizji | |
| Data i miejsce urodzenia |
4 września 1766 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 czerwca 1809 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1777–1809 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Louis Vincent Joseph Le Blond de Saint-Hilaire (ur. 4 września 1766 w Ribemont, zm. 5 czerwca 1809 w Wiedniu) – francuski generał w czasie rewolucji francuskiej i wojen napoleońskich.
Wczesna kariera[edytuj | edytuj kod]
Louis Vincent Joseph Le Blond de Saint-Hilaire urodził się w Ribemont. Był synem kapitana kawalerii i od wczesnych lat wykazywał zainteresowanie karierą wojskową. W roku 1777 zaciągnął się do regimentu kawalerii jako kadet i 15 lat później został awansowany do stopnia kapitana. Brał udział w oblężeniu Tulonu, a następnie walczył w Armii Włoskiej Republiki Francuskiej, gdzie szybko awansował pomimo swojego arystokratycznego pochodzenia. Jako generał brygady został ranny w bitwie pod Loano w 1795 roku tracąc dwa palce. Następnie służył jako dowódca Tulonu i Marsylii, a pod koniec 1799 roku został awansowany na generała dywizji.
Wojny napoleońskie[edytuj | edytuj kod]
Od 1805 roku służył nieprzerwanie w Wielkiej Armii, otrzymując dowództwo nad różnymi dywizjami. W 1805 roku dowodził dywizją w IV Korpusie marszałka Jean-de-Dieu Soult'a, biorącym udział w wojnie z III koalicją antyfrancuską. W bitwie pod Austerlitz przeprowadził decydujące uderzenie na środek wojsk koalicji na płaskowyżu Pratzen. Na początku ataku Saint-Hilaire otrzymał poważną ranę w głowę, ale pomimo to utrzymał dowództwo do końca bitwy, za co otrzymał Krzyż Wielki Legii Honorowej. W latach 1806-1807 walczył w bitwach pod Jeną, Pruską Iławą i Heilsbergiem. Za swoją służbę otrzymał w 1808 roku tytuł hrabiego Cesarstwa Francuskiego i otrzymał dowództwo dywizji w nowo tworzonej Wielkiej Armii Niemiec z którą prowadził kampanię w południowych Niemczech i Austrii. 22 maja 1809 roku, w bitwie pod Aspern stracił nogę od uderzenia kuli armatniej, a 15 dni później zmarł na skutek tej rany. W 1810 roku Napoleon I rozkazał złożyć jego szczątki w Panteonie obok marszałka Lannes'a. Jego nazwisko wypisane jest na Łuku Triumfalnym w Paryżu.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jean Baptiste Pierre Jullien de Courcelles: Dictionnaire historique et biographique des généraux français. 1821, s. 352-356. (fr.).
- Alfredo Fierro, André Palluel-Guillard, Jean Tulard: Histoire et dictionnaire du Consulat et de l'Empire. Éditions Robert Laffont, s. 352-356. ISBN 2-221-05858-5. (fr.).