Lubomia (grodzisko)
Nieprawidłowe parametry: {50|2|32.36|N|18|19|58.20|E}
Grodzisko Lubomia - dobrze zachowane średniowieczne grodzisko użytkowane przez plemię Gołęszyców w okresie od VIII do IX wieku.
Znajduje się na skraju lasu Grabówka, między wsiami Lubomia i Syrynia w województwie śląskim, w powiecie wodzisławskim.
Wygląd
Na zalesionym terenie dobrze widoczne są pozostałości rozbudowanych fortyfikacji. Główna część grodu otoczona dwoma pierścieniami wałów ziemnych o maksymalnej średnicy ok. 150 m[1], wzmocnionych elementami drewnianymi. Ślady dwóch bram wjazdowych (wschodnia i zachodnia) umocnione dodatkowymi wałami oskrzydlającymi. Główny gród otoczony przez dwie fosy, pierwsza między dwoma pierścieniami wałów (na kilku odcinkach głębokość do 6 metrów) i druga - płytsza - wokół zewnętrznego pierścienia wałów. Po stronie wschodniej grodziska duże podgrodzie otoczone wałem ziemnym i pojedynczą fosą.
Znaczenie
Obok pozostałych grodów Gołęszyców w Podoborze i Międzyświeciu, Grodźcu nad Morawicą i Raciborzu, do czasu upadku gród lubomski zajmował pozycję szczególną. Gród był prawdopodobnie centrum władzy plemiennej plemienia Gołęszyców i dominującym w okolicy ośrodkiem do momentu upadku[2].Budowa tak silnych umocnień była podyktowana lokalizacją na pograniczu Górnego Śląska i Państwa Wielkomorawskiego, które przez stulecia było polem rywalizacji książąt Wiślan i Wielkomorawskich, oraz stołeczną rolą Lubomi jako centrum plemiennego Gołęszyców. Grodzisko strzegło szlaku prowadzącego doliną Odry przez Bramę Morawską. Gród został spalony i zniszczony w trakcie jednej z wypraw księcia wielkomorawskiego Świętopełka, które miały miejsce w latach 874-885. [3]
Gród nie został odbudowany, nie stwierdzono śladów prób odbudowy, stracił swoje znaczenie i ostatecznie upadł.
Badania
Badania prowadzono w latach 1933-1938 oraz 1966-1968 Na terenie grodziska w Lubomi odkopano m.in. fragmenty kolczugi. Poświadcza to używanie tego rodzaju zbroi na terenie Polski w epoce plemiennej. W Lubomi odkryto również trzy okazałe drewniane budowle z VII-VIII w., interpretowane jako sale zebrań, świątynie pogańskie lub zespół zamkowy.
Zabytki pochodzące z grodu w Lubomi znajdują się w Muzeum w Wodzisławiu Śląskim.
<ref> o nazwie „stopień”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.Bibliografia
Jerzy Szydłowski, Werner Pierzyna, Lubomia. Gród plemienny Golęszyców, Bytom 1970
