Na mapach: 
50°02′28″N 18°18′15″E/50,041111 18,304167
50°02′28″N 18°18′15″E/50,041111 18,304167Lubomia
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| ||
| Państwo |  Polska
| |
| Województwo | śląskie | |
| Powiat | wodzisławski | |
| Gmina | Lubomia | |
| Liczba ludności (2008) | 3779 | |
| Strefa numeracyjna | (+48) 32 | |
| Kod pocztowy | 44-360[1] | |
| Tablice rejestracyjne | SWD | |
| SIMC | 0216119 | |
Położenie na mapie gminy Lubomia   Lubomia | ||
Położenie na mapie Polski  Lubomia | ||
Położenie na mapie województwa śląskiego  Lubomia | ||
Położenie na mapie powiatu wodzisławskiego  Lubomia | ||
| 50°02′28″N 18°18′15″E/50,041111 18,304167
| ||
Lubomia – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie wodzisławskim, w gminie Lubomia.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.
Miejscowość jest siedzibą gminy Lubomia.
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
Odnalezione, najwcześniejsze ślady osadnictwa pochodzą z neolitu (epoki kamienia). W wiekach VIII do IX istnieje osada, gród obronny i ślady intensywnej gospodarki plemienia Gołęszyców. W latach 874–885 upadek grodu i wraz z nim osłabienie osadnictwa[2].
Pierwsza wzmianka o Lubomi jest datowana na rok 1303. Od roku 1572 Lubomia znajduje się w rękach rodu Reiswiców, w roku 1730 przechodzi w ręce Franciszka Leopolda księcia Lichnowskiego.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Dobrze zachowane w sąsiednim lesie, zwanym Grabówką, średniowieczne grodzisko użytkowane przez plemię Gołęszczyców w okresie od VIII do IX wieku. Zabytki archeologiczne pochodzące z grodu w Lubomi znajdują się w muzeum w Wodzisławiu Śląskim
- ślady obwałowań i resztki fosy średniowiecznego zamku (XIV w.) na wzgórzu Kotówka - 280 m n.p.m. Zamek powstał prawdopodobnie w XIV-XV wieku jako ufortyfikowana siedziba książęca. Zgodnie z lokalną legendą pan na zamku słynął z okrucieństwa, która to cecha pasuje do księcia raciborskiego Jana II zwanego Żelaznym wiązanego właśnie z tym zamkiem. Zamek prawdopodobnie został zniszczony w wyniku najazdu husytów na księstwo raciborskie w odwecie za uwięzienie przez Jana II czterdziestu posłów królewskich[3].
- drewniana, na planie ośmioboku, kaplica pod wezwaniem św. Jana Nepomucena z około 1700 roku
- murowany, neogotycki kościół parafialny pod wezwaniem św. Marii Magdaleny z 1886 roku, z cennymi zabytkami zachowanymi z kościoła drewnianego stojącego wcześniej w jego miejscu: obraz św. Jana Nepomucena (XIXw), barokowy krucyfiks, pacyfikał z XVIII wieku, dzwon gotycki z 1508 roku[4].
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
| Nazwa | Rodzaj | SIMC |
|---|---|---|
| Działki | część wsi | 0216125 |
| Księżok | część wsi | 0216131 |
| Paprotnik | część wsi | 0216148 |
| Tajchów | część wsi | 0216154 |
| Trawniki | część wsi | 0216160 |
Znane osoby związane z Lubomią[edytuj | edytuj kod]
- Brunon Strzałka – pisarz
- Franciszek Smuda – trener piłkarski
- Mariusz Pawełek – piłkarz, grający na pozycji bramkarza
- Alojzy Seget – założyciel Samopomocy Chłopskiej, Dowódca 4 pułku piechoty(raciborskiego) w III Powstaniu Śląskim
Atrakcje turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Zespół przyrodniczo-krajobrazowy Wielikąt – kompleks stawów hodowlanych, ostoja ptaków o randze międzynarodowej (IBA) i obszar Natura 2000[7][8].
Sport[edytuj | edytuj kod]
- Silesia Lubomia – klub piłkarski grający w lidze okręgowej.
- Dystans CLubomia – klub sportowy (bieganie, kolarstwo, nording walking)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych. Poczta Polska S.A., styczeń 2013. s. według wyboru. [dostęp 2014-03-09].
- ↑ Grodzisko, Lubomia - Zabytek.pl, zabytek.pl [dostęp 2018-01-31] (pol.).
- ↑ Zamczysko Kotówka, Lubomia - Zabytek.pl, zabytek.pl [dostęp 2018-01-31] (pol.).
- ↑ Moja_kraina..._Lubomia.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ Szyra D. 2004. Ptaki zespołu przyrodniczo-krajobrazowego „Wielikąt”. Przegląd Przyrodniczy 15, 1-2: 77-104.
- ↑ Szyra D. 2012. Awifauna wodno-błotna stawów Wielikąt – stan aktualny oraz zmiany liczebności. Przegląd Przyrodniczy 23, 2: 42-65.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| |||||||||
