Odnalezione, najwcześniejsze ślady osadnictwa pochodzą z neolitu (epoki kamienia). W wiekach VIII do IX istnieje osada, gród obronny i ślady intensywnej gospodarki plemienia Gołęszyców. W latach 874–885 upadek grodu i wraz z nim osłabienie osadnictwa[3].
Pierwsza wzmianka o Lubomi jest datowana na rok 1303. Od roku 1572 Lubomia znajduje się w rękach rodu Reiswiców, w roku 1730 przechodzi w ręce Franciszka Leopolda księcia Lichnowskiego.
Dobrze zachowane w sąsiednim lesie, zwanym Grabówką, średniowieczne grodzisko użytkowane przez plemię Gołęszczyców w okresie od VIII do IX wieku. Zabytki archeologiczne pochodzące z grodu w Lubomi znajdują się w muzeum w Wodzisławiu Śląskim
ślady obwałowań i resztki fosy średniowiecznego zamku (XIV w.) na wzgórzu Kotówka - 280 m n.p.m. Zamek powstał prawdopodobnie w XIV-XV wieku jako ufortyfikowana siedziba książęca. Zgodnie z lokalną legendą pan na zamku słynął z okrucieństwa, która to cecha pasuje do księcia raciborskiego Jana II zwanego Żelaznym wiązanego właśnie z tym zamkiem. Zamek prawdopodobnie został zniszczony w wyniku najazdu husytów na księstwo raciborskie w odwecie za uwięzienie przez Jana II czterdziestu posłów królewskich[4].
murowany, neogotycki kościół parafialny pod wezwaniem św. Marii Magdaleny z 1886 roku, z cennymi zabytkami zachowanymi z kościoła drewnianego stojącego wcześniej w jego miejscu: obraz św. Jana Nepomucena (XIXw), barokowykrucyfiks, pacyfikał z XVIII wieku, dzwon gotycki z 1508 roku[5].
↑Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)