Lucjusz Cecyliusz Metellus Diadematus
Lucius Caecilus Metellus Diadematus (ur. przed 153 p.n.e.; zmarł po 86 p.n.e.) – członek wpływowego plebejskiego rodu rzymskiego Cecyliuszy, drugi syn Kwintusa Cecyliusza Metellusa Macedońskiego, konsula w 143 p.n.e.[1][2]. Pierwsze wzmianki o Diadematusie dotyczą roku 129 p.n.e, umarł wtedy Scypion Afrykański Młodszy, polityczny rywal Metellusa Macedońskiego, ojca Diadematusa. Metellus Macedoński uznał jednak publicznie, że Scypion był wielkim przywódcą i nakazał swoim synom, w tym i Diadematusowi, aby poszli świętować obrzędy pogrzebowe Scypiona[3][1]. 120 p.n.e. to prawdopodobna data pretury[4] Lucjusza Diadematusa. W 117 p.n.e. został konsulem[5] z Kwintusem Mucjuszem Scewolą[6][7], a w roku następnym prokonsulem Galii Przedalpejskiej. Prawdopodobnie zbudował drogę Cecyliańską (Via Caecilia)[7]. W 115 p.n.e. był cenzorem razem z Gnejuszem Domicjuszem Ahenobarbem i usunął z senatu 32 senatorów[8]. Usunęli między innymi z senatu Gajusza Licyniusza Getę, który mimo to sam został 7 lat później w 108 p.n.e. cenzorem z Kwintusem Fabiuszem[9] W 100 p.n.e. uczestniczył wraz z innymi przywódcami optymatów w zdławieniu ruchu Lucjusza Apulejusza Saturnina i Glaucji[10]. Występował o powrót z wygnania swojego kuzyna, Kwintusa Cecyliusza Metellusa Numidyjskiego i doczekał się tego powrotu[11]. Nosił przydomek Diadematus, ponieważ przez długi czas cierpiał od rany i chodził z bandażem na czole[12].
Zobacz też: Drzewo genealogiczne Cecyliuszów Metellów
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Pliniusz ↓, Historia Naturalna;VII;44.
- ↑ Wellejusz ↓, Historia rzymska; Księga I;11.
- ↑ Waleriusz ↓, Factorum et dictorum memorabilium libri novem,VII,1.1.
- ↑ Broughton 1951 ↓, p. 523.
- ↑ CIL IX, 05953:"L(ucius) Caecili(us) Q(uinti) f(ilius) / Metel(lus) co(n)s(ul) / CXIX / Roma"
- ↑ Eutropiusz ↓, Brewiarium od założenia Miasta;IV;23.
- ↑ a b Broughton 1951 ↓, p. 528.
- ↑ Liwiusz ↓, Dzieje Rzymu Od Założenia Miasta, Periocha 62.
- ↑ Cyceron ↓, Za A.Kluencyuszem Avitem; 119.
- ↑ Cyceron ↓, W obronie Rabiriusza;21.
- ↑ Cyceron ↓, Mowa po powrocie;37.
- ↑ Plutarch ↓, Koriolan; 11.3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Gajusz Pliniusz Sekundus: K. PLINIUSZA STARSZEGO HISTORYI NATURALNEJ KSIĄG XXXVII. T. I – X. Poznań: W Księgarni i Drukarni J. Łukaszewicza, MDCCCXXXXV.
- Wellejusz Paterkulus: Historia rzymska. ISBN 83-04-04830-2.
- Waleriusz Maksymus: Memorable Deeds and Sayings: One Thousand Tales from Ancient Rome. [dostęp 2020-05-15]. (ang.).
- Eutropiusz: Abridgement of Roman History. [dostęp 2020-05-11]. (ang.).
- Tytus Liwiusz: Dzieje Rzymu od założenia Miasta. T. Księgi XLI-XLV. Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk – Łódź: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich – Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, MCMLXXXII.
- Marek Tulliusz Cycero: Mowy Marka Tulliusza Cycerona przełożone przez E. Rykaczewskiego. T. 2. Paryż: Xięgarnia Luxemburgska, 1870.
- Plutarch: The Parallel Lives; The Life of Coriolanus. [dostęp 2020-06-08]. (ang.).
- Thomas Robert Shannon Broughton: The magistrates of the Roman Republic. [dostęp 2020-06-08]. (ang.).