Przejdź do zawartości

Ludwik Morawski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Morawski
Ilustracja
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data urodzenia

1868

Data i miejsce śmierci

6 lipca 1920
Czarny Ostrów

Przebieg służby
Lata służby

1887-1920

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

6 Armia

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa z dekoracją wojenną (Austro-Węgry) Odznaka za 25-letnią Służbę Wojskową (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Ludwik Morawski, niem. Ludwig Vinzenz Morawski (ur. 01.08. 1868 w Krakowie, zm. 6 lipca 1920 w Czarnym Ostrowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Oficer austriacki, od 1887 roku w służbie wojskowej. Najpierw w c. i k. 57 pułku piechoty w Tarnowie, od 1 stycznia 1881 roku w c. i k. 90 pułku piechoty w Jarosławiu, od 1 maja 1892 roku w Dębicy, od 1 listopada 1894 roku ponownie w Jarosławiu. 1 listopada 1895 roku mianowany porucznikiem. 1 maja 1905 roku przeniesiony do c. i k. 6 pułku piechoty w Wiedniu. Po ukończeniu Szkoły Wojennej w Wiedniu mianowany kapitanem. Do 1907 roku służył w c. i k. 6 pułku piechoty w Wiedniu, później w garnizonach na Węgrzech. Od 1 czerwca 1907 roku był oficerem Oddziału Sztabu Generalnego c. i k. I Korpusu w Krakowie. Od 4 sierpnia 1914 roku był zastępcą szefa Hauptkundschaftstelle w Krakowie. Od 20 czerwca 1915 roku szef Głównego Ośrodka Wywiadowczego przy Twierdzy Kraków. Awansowany na majora ze starszeństwem z 1 listopada 1915 roku. W 1916 roku był oficerem stanu spoczynku zatrzymanym w służbie czynnej i przydzielonym do c. i k. Komendy 1 Korpusu w Krakowie[1]. 1 maja 1918 roku awansowany na podpułkownika.

W czasie pertraktacji c. i k. komendanta Krakowa, polnego zbrojmistrza Siegmunda von Benigni in Müldenberg z Polską Komisją Likwidacyjną, sprzeciwił się oddaniu Komendy Wojskowej w Krakowie władzom polskim, chcąc w ten sposób ratować archiwa HK-Stelle. W szafie pancernej w swoim biurze trzymał 250 teczek ewidencyjnych konfidentów pracujących dla HK-Stelle w Krakowie.

Od 1 grudnia 1918 roku w stanie spoczynku. W 1920 roku w Wojsku Polskim. Zginął 6 lipca 1920 roku w Czarnym Ostrowie na podwórzu Kwatery Głównej 6 Armii. Okoliczności postrzelenia nie zostały wyjaśnione.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916, Wiedeń 1916, s. 962.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920, Warszawa 1934, s. 583.
  • Ryszard Świętek, Lodowa ściana. Sekrety polityki Józefa Piłsudskiego 1904-1918, Kraków 1998, s. 44-48, 453.