Lukuga
 Lukuga z mostu w Kalemie | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Rzeka | |
| Długość | 350 km |
| Źródło | |
| Miejsce | Jezioro Tanganika |
| Wysokość |
800 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Lualaba |
| Wysokość |
550 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie Demokratycznej Republiki Konga  | |
Lukuga – rzeka w Demokratycznej Republice Konga, prawy dopływ Lualaby. Ma długość ok. 350 km i sporadycznie jest jedynym odpływem jeziora Tanganika we wschodniej Afryce[1].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Lukuga zaczyna swój bieg w Kalemie, nad Jeziorem Tanganika. Przepływa przez szczelinę w górach, kieruje się na zachód przez prowincję Tanganika, następnie wpadają do niej Niemba (lewy dopływ), Luizi (lewy) i Lufwango (prawy)[2]. Przez co najmniej pierwsze sto kilometrów woda jest bardzo czysta[1]. Następnie między Kabalo i Kongolo sama wpada do Lualaby[2]. Zazwyczaj rzeka odpowiada za 18% strat wody z jeziora, a reszta wynika z parowania[3].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Lukuga jest silniej zmineralizowana niż rzeki Lualaba i Luvua, ale jej niewielki zrzut ma niewielki wpływ na skład wody Lualuby, do której uchodzi[4]. W rzece odkryto wiele endemicznych gatunków ryb. Łącznie z 6 miejscowości nad rzeką zebrano 77 gatunków, w tym były: pielęgnicowate, karpie, śledzie, okonie i mastacembelus[1].
Lukuga jest bardzo interesująca dla hydrologów, ponieważ ilość wody, którą niesie z jeziora nie jest stała. Przepływ rzeki jest największy w maju, a najmniejszy w listopadzie, co odpowiada sezonowym wahaniom poziomu jeziora[3]. Wzdłuż jej dopływów, na północ od Kalemie i Moluby, znajdują się złoża węgla o niskiej jakości[5].
Rzeka jest domem dla krokodyli i hipopotamów. W 2010 roku media informowały o ataku krokodyla na wycieczkę kajakarzy, w której zginął przewodnik[6].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Około roku 1871 David Livingstone zauważył wyrwę na wzgórzach, przez które przechodziła „Logumba”. Zasugerował wtedy, że rzeka może być ujściem jeziora Tanganika i że mogą dalej na północ istnieć inne ujścia jeziora[7].
Verney Lovett Cameron w czasie swojej podróży przez Afrykę, ze wschodu na zachód dotarł do rzeki w punkcie, w którym opuszcza jezioro, w maju 1874. Potwierdził, że jest to jedyne ujście jeziora Tanganika, ale nie znalazł przewodnika, który towarzyszyłby mu w dół rzeki, aby sprawdzić, dokąd rzeka uchodzi[8]. W roku 1876 dotarł tutaj Henry Morton Stanley[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Sven Kullander, Out of Lake Tanganyika: Endemic Lake fishes inhabit rapids of the Lukuga River [online], Research Gate, grudzień 2011 [dostęp 2020-04-19] (ang.).
- ↑ a b Google Earth [online], earth.google.com [dostęp 2020-04-19].
- ↑ a b J. Klerx, Beishen Imanackunov, Lake Issyk-Kul: Its Natural Environment, str. 241, Springer Science & Business Media, 31 października 2002, ISBN 978-1-4020-0900-6 [dostęp 2020-04-19] (ang.).
- ↑ Michele L. Thieme i inni, Freshwater Ecoregions of Africa and Madagascar: A Conservation Assessment, str. 237, Island Press, 5 kwietnia 2005, ISBN 978-1-59726-791-5 [dostęp 2020-04-19] (ang.).
- ↑ Emizet Francois Kisangani, Scott F. Bobb, Historical Dictionary of the Democratic Republic of the Congo, Scarecrow Press, 1 października 2009, ISBN 978-0-8108-6325-5 [dostęp 2020-04-19] (ang.).
- ↑ Horror in Congo: Kayakers escape crocodile attack that kills their guide [online], Mail Tribune, 10 grudnia 2010 [dostęp 2020-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-19] (ang.).
- ↑ Blackwood's Edinburgh Magazine, William Blackwood, 1877 [dostęp 2020-04-19] (ang.).
- ↑ The Living Age ..., str. 312, Living Age Company Incorporated, 1876 [dostęp 2020-04-19] (ang.).
- ↑ Friends' Intelligencer, str. 125, Wm. W. Moore, 1878 [dostęp 2020-04-19] (ang.).