Małgorzata Michel
 Małgorzata Michel (2022) | |
| doktor habilitowana nauk społecznych | |
| Specjalność: resocjalizacja[1] | |
| Alma Mater | |
|---|---|
| Doktorat |
24 lutego 2005[1] |
| Habilitacja |
28 września 2017[1] |
Małgorzata Michel[a] – polska pedagożka, doktor habilitowana nauk społecznych, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego w Instytucie Pedagogiki Wydziału Filozoficznego UJ[1][2], mediatorka, steeetworkerka, działaczka społeczna i aktywistka[3].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 2000 ukończyła studia pedagogiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim[1]. W 2005 na tej samej uczelni obroniła pracę doktorską Efektywność oddziaływania lokalnego systemu resocjalizacji na dewiacyjne grupy rówieśnicze, napisaną pod kierunkiem Bronisława Urbana. W 2017 habilitowała się na podstawie rozprawy zatytułowanej Gry uliczne w wykluczenie społeczne w przestrzeni miejskiej. Perspektywa resocjalizacyjna[1]. Pracowała w Zakładzie Pedagogiki Szkoły Wyższej i Polskiej Myśli Pedagogicznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Następnie związała się z Pracownią Metodologii Badań Społecznych i Analizy Danych w Instytucie Pedagogiki UJ[2]. Została Pełnomocniczką Kierownika studiów doktoranckich w Instytucie Pedagogiki UJ[4].
Jej zainteresowania badawcze koncentrują się wokół edukacji, wychowania oraz terapii dzieci i młodzieży wykluczonych oraz społecznie niedostosowanych[5]. Zajmowała się m.in. badaniem lokalnego systemu profilaktyki i resocjalizacji osób nieletnich oraz tworzenia bezpiecznej przestrzeni w programach profilaktyki zachowań ryzykownych, a także studia w nurcie urban studies w kontekście działań miejskich gangów dziecięcych i młodzieżowych[2][3]. Opublikowała cztery monografie oraz ponad czterdzieści artykułów w pracach zbiorowych i wydawnictwach pokonferencyjnych[2]. Współtworzyła szereg ogólnopolskich i międzynarodowych projektów profilaktycznych dotyczących społeczności lokalnych[2]. Współorganizatorka akcji „Pedagodzy UJ dla Ukrainy”[6][7].
Jest opiekunką naukową Koła Naukowego Pedagogów Resocjalizacyjnych Instytutu Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego, koordynatorką Sekcji Badań Jakościowych przy Kole Naukowym Pedagogów Resocjalizacyjnych IP UJ, kierowniczką studiów podyplomowych ze streetworkingu. Była kierowniczką Międzywydziałowego Koła Społecznej Inicjatywy Narkopolityki[3]. Sprawuje opiekę naukową nad czasopismem Reska. ResUJ z nami[2].
Została wybrana na członkinię Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego, Zespołu Pedagogiki Resocjalizacyjnej Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN oraz Ludowego Towarzystwa Naukowo-Kulturalnego[2]. Współpracowała jako ekspertka z organizacjami pozarządowymi i streetworkerami w Polsce[3]. Była autorką szeregu szkoleń z zakresu profilaktyki zachowań ryzykownych skierowanych do nauczycieli, pedagogów, wychowawców, pracowników socjalnych, rodziców i młodzieży[3]. Współpracowała przy organizacji festiwalu profilaktycznego Juchy Soundsystem „Zażywam tylko dźwięków” oraz koordynowała strefę bezpieczeństwa i profilaktyki społecznej na Cieszanów Rock Festiwal[3]. Była ekspertką metodologiczną w projekcie „Czytanie miasta” w ramach Wrocław Europejska Stolica Kultury 2016[2].
Mieszka w Krzeszowicach[5]. Uprawia turystykę rowerową, a doświadczenia zdobyte przez nią wykorzystuje także w pracy badawczej i akademickiej[8].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
Monografie[edytuj | edytuj kod]
- Streetworking – aspekty teoretyczne i praktyczne; Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, 2011.
- Lokalny system profilaktyki społecznej i resocjalizacji nieletnich; Wydawnictwo Pedagogium, Warszawa, 2013.
- Gry uliczne w wykluczenie spoleczne w przestrzeni miejskiej. Perspektywa resocjalizacyjna; Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2016.
- Pałacowe dzieci; Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków, 2020[9].
Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- Nagroda im. Janusza Korczaka w kategorii „lokalni liderzy edukacji” w konkursie organizowanym przez Uczelnię Korczaka (2022)[10][11]
- Nominacja do Nagrody naukowej im. Profesor Ireny Lepalczyk przyznawanej przez Łódzkie Towarzystwo Naukowe za prace badawcze z pedagogiki społecznej; za książkę Pałacowe dzieci (2022)[12]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Właśc. Małgorzata Janina Michel.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Dr hab. Małgorzata Janina Michel, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2021-04-04].[martwy link]
- ↑ a b c d e f g h Dr hab. Małgorzata Michel, prof. UJ. pedagogika.uj.edu.pl. [dostęp 2021-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ a b c d e f Małgorzata Michel. fundacjaibs.pl. [dostęp 2022-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ Kontakt. pedagogika.uj.edu.pl. [dostęp 2022-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ a b Małgorzata Michel. przelom.pl. [dostęp 2022-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ Renata Ropska, O pamaganiu : Rozmowa z prof. UJ Małgorzatą Michel, pedagożką resocjalizacji i streetworkerką, „Kraków dla Mieszkańców” (04 (30)), Kraków: Stowarzyszenie Kraków Dla Mieszkańców, lipiec 2022, s. 8-9, ISSN 2657-4977.
- ↑ 30 numer dwumiesięcznika KdM już dostępny! [online], Kraków dla Mieszkańców [dostęp 2022-09-26] (pol.).
- ↑ Rower narzędziem badawczym – czy to możliwe?. „Alma Mater”. 246–247, s. 80–81, grudzień 2023–styczeń 2024.
- ↑ "Przełom" poleca do przeczytania: Pałacowe dzieci. przelom.pl, 2 lutego 2022. [dostęp 2022-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ Ewa Solak: Dr hab. Małgorzata Michel z Krzeszowic z ogólnopolską nagrodą im. Janusza Korczaka. przelom.pl, 13 maja 2022. [dostęp 2022-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ Znamy już laureatów Nagrody im. Janusza Korczaka. ngo.pl, 11 maja 2022. [dostęp 2022-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ Marzena Florkowska: Dzieci ulicy i Pałacowe dzieci. radiokrakow.pl, 16 czerwca 2022. [dostęp 2022-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Małgorzata Michel w bazie Ejournals. ejournals.eu. [dostęp 2022-09-05].
- Jak wychować kolejne pokolenia bez mowy nienawiści? "Jedna lekcja nie wystarczy" mówi prof. Małgorzata Michel. audycje.tokfm.pl, 17 stycznia 2019. [dostęp 2022-09-05].