Maciej Russek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maciej Russek
Data urodzenia

ok. 1440

Data śmierci

29 listopada 1504

Burmistrz Poznania
Okres

od 1497
do 1498

Rajca (Radny) Miasta Poznania
Okres

od 1495 do 1496, 1499 i 1504

Maciej Russek także Mathias Rusch lub Rawsch[1] (ur. ok. 1440, zm. 29 listopada 1504[2]) – polski złotnik, kupiec, działacz społeczny, cechowy i samorządowy. Burmistrz Poznania (1497–1498)[1][2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wzmianki o jego życiu w Poznaniu pojawiają się od 1465. W 1474 kupił dom przy ul. Wielkiej w którym zamieszkał. Posiadał także domy przy Rynku, przed Bramą Wroniecką oraz dom poza murami miasta na wzgórzu[1]. Był zamożnym i zaufanym mieszkańcem, któremu często powierzano rolę pośrednika, arbitra czy opiekuna prawnego w przeróżnych sprawach sądowych. Pięciokrotnie sprawował funkcję starszego cechu – w latach 1467–1469, 1473, 1478–1479, 1482–1484 i w 1487. Następnie został ławnikiem (1493–1495), radnym miasta (1495–1496, 1499 i 1504) oraz burmistrzem Poznania (1497–1498). Jego warsztat złotniczy wykonywał przedmioty zamawiane przez wielkopolskich możnowładców oraz duchownych. Produkował m.in. argenteria świeckie użytkowe i argenteria liturgiczne. Jedną z jego klientek była Katarzyna (żona Andrzeja Świdwy Szamotulskiego), dla której w 1493 wykonał bliżej nieokreślony przedmiot[2].

Został zamordowany 29 listopada 1504 przez kasztelana śremskiego Mateusza Gostyńskiego (prawdopodobnie z powodu konfliktu o niewykonanie zlecenia przez swojego byłego ucznia, złotnika Sebastiana)[2]. Był żonaty z bliżej nieznaną Małgorzatą[1].

Przypisywane dzieła[edytuj | edytuj kod]

  • Gotycka monstrancja wieżyczkowa z ok. 1500 (zachowanej w kościele św. Jana w Poznaniu)[2].
  • Krzyż gotycki z 1493, ufundowany przez proboszcza Stanisława Proschowicza z Konina (obecnie zaginiony)[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d WSB ↓, s. 632.
  2. a b c d e f WSB ↓, s. 633.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wielkopolski Słownik Biograficzny. red. Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 632-633. ISBN 83-01-02722-3.