Przejdź do zawartości

Magdalena Modzelewska-Rybicka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Magdalena Modzelewska-Rybicka
Data i miejsce urodzenia

3 listopada 1954
Gdańsk

Data i miejsce śmierci

23 maja 2016
Gdańsk

Przyczyna śmierci

nowotwór

Miejsce spoczynku

Cmentarz Srebrzysko w Gdańsku

Zawód, zajęcie

filolożka

Alma Mater

Uniwersytet Gdański

Małżeństwo

Mirosław Rybicki

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności
Wizerunek Magdaleny Modzelewskiej-Rybickiej na muralu „Kobiety Wolności” w Gdańsku
Grób Magdaleny Modzelewskiej-Rybickiej na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku

Magdalena Sylwia Modzelewska-Rybicka (ur. 3 listopada 1954 w Gdańsku, zm. 23 maja 2016[1] tamże[2]) – polska filolożka, działaczka opozycji w okresie PRL, współzałożycielka Ruchu Młodej Polski.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1981 ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim. Od 1976 zaangażowana w działalność opozycyjną, zaczynała od przepisywania „Komunikatów” wydawanych przez Komitet Obrony Robotników. Brała udział w zakładaniu trójmiejskiego Studenckiego Komitetu Solidarności (1977), należała do Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (1978). W 1979 była wśród 25 sygnatariuszy deklaracji powołującej Ruch Młodej Polski[3]. Współorganizowała nielegalne manifestacje rocznicowe w Gdańsku, a także spotkania modlitewne w Kościele Mariackim, w intencji aresztowanych członków Wolnych Związków Zawodowych. Pracowała w tym czasie jako nauczycielka i bibliotekarka.

W trakcie wydarzeń sierpnia 1980 wspierała strajk w Stoczni Gdańskiej. Pełniła m.in. funkcję protokolantki w czasie pierwszych rozmów z dyrekcją zakładu. Obok Bożeny Rybickiej prowadziła codzienne modlitwy przy stoczniowej bramie nr 2. Wstąpiła do „Solidarności”, pracowała w sekretariacie Lecha Wałęsy. Po wprowadzeniu stanu wojennego zajmowała się pomocą w ukrywaniu działaczy związkowych, brała udział w redagowaniu pism drugiego obiegu. Po zniesieniu stanu wojennego odbyła studia doktoranckie na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a następnie studia teologiczne w Gdańskim Instytucie Teologicznym[1].

W latach 90. zaczęła pracować jako terapeutka w zakresie uzależnień i przemocy w rodzinie, była też przez kilka lat urzędniczką miejską w Gdańsku.

Córka Edwarda i Władysławy[2]. Była żoną Mirosława Rybickiego[3]. Zmarła w 2016 w wyniku choroby nowotworowej[4]. Została pochowana na gdańskim cmentarzu Srebrzysko (rejon I, taras I)[5].

Odznaczenia i upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

W 2006 została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[6]. W 2015 odznaczona Krzyżem Wolności i Solidarności[7].

Jej wizerunek znalazł się na powstałym w 2019 muralu „Kobiety Wolności” na stacji PKM Strzyża w Gdańsku[8].

31 sierpnia 2020 odsłonięto poświęconą Magdalenie Modzelewskiej-Rybickiej tablicę pamiątkową na fasadzie bloku przy ul. Wojska Polskiego 20 w Strzyży[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Wymodliła wolność. Nie żyje Magdalena Modzelewska-Rybicka, gdansk.pl, 24 maja 2016 [zarchiwizowane 2018-05-14].
  2. a b Magdalena Modzelewska-Rybicka [online], rejestry-notarialne.pl [dostęp 2021-02-27].
  3. a b Bartosz Gondek, Rybicka-Grzywaczewska Bożena, Modzelewska Magdalena i Osowska Ewa, wyborcza.pl, 21 sierpnia 2005 [zarchiwizowane 2011-09-13].
  4. Zmarła Magdalena Modzelewska-Rybicka. W sierpniu '80 spisywała postulaty strajkujących w Gdańsku [online], wyborcza.pl, 24 maja 2016 [dostęp 2016-05-24].
  5. Magdalena Modzelewska-Rybicka [online], cmentarze-gdanskie.pl [dostęp 2020-05-27].
  6. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2006 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 807).
  7. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 sierpnia 2015 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2015 r. poz. 984).
  8. Izabela Biała, Kobiety Wolności – niezwykły mural na stacji PKM Strzyża przypomina polskie opozycjonistki, gdansk.pl, 5 lipca 2019 [zarchiwizowane 2020-12-02].
  9. Odsłonięcie tablic pamiątkowych działaczy Wolnych Związków Zawodowych i NSZZ „Solidarność” [online], solidarnosc.gda.pl, 31 sierpnia 2020 [dostęp 2021-02-27].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]