Magna-Polonia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

K! Magna-Polonia – najstarsza poznańska korporacja akademicka, powstała 13 marca 1920 r. w Poznaniu[1]. Utworzona została przez studentów ówczesnej Wszechnicy Piastowskiej. Należała do członków założycieli Związku Polskich Korporacji Akademickich. W okresie międzywojennym zrzeszała przede wszystkim studentów pochodzących z ziem zachodnich. W okresie PRL korporacja nie mogła prowadzić normalnej działalności na uczelniach. Do reaktywacji doszło za wiedzą i zgodą przedwojennych członków 13 marca 2004 r.[2]

Zasady[edytuj | edytuj kod]

Korporacja stara się wcielać w życie następujące idee:

  • Religio – Korporant żyje wiarą chrześcijańską i w swoim postępowaniu kieruje się nauczaniem Kościoła katolickiego.
  • Patria – Korporant jest świadomy obowiązku działania dla dobra wspólnego i podejmuje odpowiedzialność za losy Rzeczypospolitej.
  • Scientia – Korporant dąży do pogłębienia swej wiedzy i wszechstronnego rozwoju.
  • Amicitia – fundamentem korporacji jest przyjaźń. Korporacja łączy swych członków na całe życie.

Insygnia[edytuj | edytuj kod]

Dekiel rycerski

Barwy konwentu są biało-amarantowo-błękitne. Członkowie noszą trójbarwną "bandę", czyli wstęgę, zakładaną z prawego ramienia na lewy bok, stanowiącą nawiązanie do dawnych tradycji pojedynkowania się na szable (obecnie K! Magna-Polonia nie uznaje pojedynków). Elementem stroju korporanta jest również dekiel, czyli czapka studencka w barwach korporacji. Fuksy (kandydaci) K! Magna-Polonia noszą dekle i bandy dwukolorowe (amarantowo-błękitne). Dewiza korporacji brzmi: "Omnia pro Polonia".

Hierarchia[edytuj | edytuj kod]

Kandydat na członka nosi miano fuksa. Pełne prawa członkowskie posiada komiliton. Po zakończeniu studiów pełnoprawny członek korporacji zostaje filistrem. Członkostwo w korporacji jest dożywotnie. Można go pozbawić za niehonorowe postępowanie lub sprzeniewierzenie się idei korporacyjnej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. K! Magna-Polonia 1920 - 13. III. - 1930 [online], Książka pamiątkowa, polona.pl [dostęp 2020-02-06].
  2. Bartłomiej Wróblewski, Wspomnienie. Zygfryd Kordus, Gazeta Wyborcza z 5 grudnia 2011 r., s. 12.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]