Magurka (Pasmo Jałowieckie)
 Widok z Kiczory | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
872 m n.p.m. |
| Wybitność |
211 m |
Położenie na mapie powiatu suskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
 49°42′06,8″N 19°34′18,9″E/49,701889 19,571917
| |
Magurka – szczyt o wysokości 872 m po wschodniej stronie przełęczy Przysłop w głównym grzbiecie Pasma Jałowieckiego[1], które w regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego zaliczane jest do Beskidu Makowskiego[2], w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Beskidu Żywiecko-Orawskiego[3], a w najszerszym ujęciu do Beskidu Żywieckiego[4].
Magurka ma duże znaczenie w geodezji; na jej szczycie jest punkt triangulacyjny[5]. Na zboczach Magurki schodzą się granice czterech miejscowości: Stryszawa, Sucha Beskidzka, Zawoja i Grzechynia. Magurka jest porośnięta lasem, ale od wschodniej i południowej strony wysoko na jej stokach podchodzą pola i zabudowania Grzechyni i należącego do Zawoi przysiółka Przysłop. Dawniej pola tych miejscowości ciągnęły się aż pod sam szczyt Magurki. Obecnie zaprzestano już rolniczego wykorzystywania tych najwyżej położonych i stopniowo zarastają lasem. Również na południowo-wschodnich stokach Magurki wysoko wchodzą pola należącego do Stryszawy osiedla Janiki, a na północnych należącego do Suchej Beskidzkiej osiedla Kubasiaki[1]. Stoki Magurki pocięte są dolinami kilku potoków. Największe z nich to: Grzechynka, Zasepnica, Czerna. Na grzbietach między dolinami tych potoków znajdują się wzniesienia: Skupniówka (649 m), Surzynówka (816 m), Kamienna (744 m). Na przełęczy między Magurką a Surzynówką znajduje się ośrodek wypoczynkowy „Beskidzki Raj”[6].
Nazwa pochodzi z języka wołoskiego (por. rum. măgura – „wolno stojący masyw górski”[7]).
Na sam szczyt nie prowadzą żadne szlaki turystyczne, jednak poniżej trawesują Magurkę trzy szlaki:
Zawoja – Sucha Beskidzka,
Przysłop – Stryszawa
Zawoja – Sucha Beskidzka
_(cropped).jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-06-23].
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 318, 330–333, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ J. Solon i inni, Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data, „Geographia Polonica”, 91 (2), 2018, s. 143–170.
- ↑ Stanisław Figiel, Urszula Janicka-Krzywda, Wojciech W. Wiśniewski Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 11, ISBN 978-83-62460-30-4.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2024-06-23].
- ↑ Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 1, ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ Wymienione w publikacji w języku rumuńskim: dr. Simona Condurateanu „Istorie şi toponimie românească în Carpaţii situaţi în afara României”, Dacia Magazin nr 58, maj 2008, [1].