Przejdź do zawartości

Malikowski Groń

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Malikowski Groń
Ilustracja
Państwo

 Polska

Wysokość

760 m n.p.m.

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Malikowski Groń”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Malikowski Groń”
Położenie na mapie powiatu suskiego
Mapa konturowa powiatu suskiego, w centrum znajduje się czarny trójkącik z opisem „Malikowski Groń”
Położenie na mapie gminy Maków Podhalański
Mapa konturowa gminy Maków Podhalański, po lewej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Malikowski Groń”
Ziemia49°41′48,0″N 19°37′53,7″E/49,696667 19,631583

Malikowski Groń (760 m) – szczyt w grzbiecie znajdującym się po południowej stronie Jałowieckiego. W regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego zaliczany jest do Beskidu Makowskiego[1], w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Beskidu Żywiecko-Orawskiego[2], a w przewodnikach turystycznych i na niektórych mapach do Beskidu Żywieckiego[3].

Grzbiet, w którym znajduje się Malikowski Goroń oddziela dolinę potoku Grzechynka od doliny rzeki Skawicy. Grzbiet przebiega z południowego zachodu na północny wschód i w tej kolejności znajdują się w nim następujące szczyty: Nad Dejówką, Witkówka, Malikowski Groń, Magurka, Wicherkówka, Wierchy Wicherkowe. Malikowski Groń stanowi dominujący element w tym grzbiecie. Grzbietem przebiega granica między wsiami Grzechynia (po północno-zachodniej stronie) i Białka (po południowo-wschodniej stronie), obydwie w województwie małopolskim, w powiecie suskim, w gminie Maków Podhalański[4][5].

Malikowski Groń jest porośnięty lasem, jedynie dolna część północno-zachodniego stoku to pola i zabudowania wsi Grzechynia[4]. Na porośniętym lasem wierzchołku znajduje się krzyż, tablica upamiętniającą Jana Pawła II oraz wiata turystyczna. Nie zachowały się pozostałości drewnianej wieży widokowej. Na stokach Malikowskiego Gronia zachowały się dwie linie umocnień powstałe podczas II wojny światowej[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 318, 330–333, ISBN 83-01-12479-2.
  2. J. Solon i inni, Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data, „Geographia Polonica”, 91 (2), 2018, s. 143–170.
  3. Stanisław Figiel, Urszula Janicka-Krzywda, Wojciech W. Wiśniewski Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 11, ISBN 978-83-62460-30-4.
  4. a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-06-22].
  5. Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2024-06-22].
  6. Paweł Franczak, Witold Jucha, Porównanie przydatności danych z kartowania terenowego i interpretacji modelu terenu wygenerowanego z danych LiDAR do rozpoznania infrastruktury obronnej z II wojny światowej w Paśmie Jałowieckim, „Prace Studenckiego Koła Naukowego Geografów Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie”, 4, 2015, s. 36–48.