Mandrica

Mandrica
Мандрица
Państwo	Bułgaria
Obwód	Chaskowo
Gmina	Iwajłowgrad
Powierzchnia	27,148 km²
Wysokość	93 m n.p.m.
Populacja (2011); • liczba ludności	; 52
Nr kierunkowy	03665
Kod pocztowy	6585
Tablice rejestracyjne	X
	Położenie na mapie Bułgarii Mandrica
	41°23′29,76″N 26°07′55,92″E/41,391600 26,132200
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Portal Bułgaria

Mandrica (alb. Mandricë, bułg. Мандрица, gr. Μανδρίτσα)^[5] – wieś w południowej Bułgarii, w obwodzie Chaskowo, gminie Iwajłowgrad. Według danych Narodowego Instytutu Statystycznego, 31 grudnia 2011 roku wieś liczyła 52 mieszkańców. Miejscowość ta jest wyłącznie zamieszkana przez Albańczyków.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Mandrica położona jest nad prawym brzegiem Białej rzeki, we wschodniej części Rodop. Mieści się 19 km od Iwajłowgradu i 2 km od Szalonej rzeki, która stanowi granicę bułgarsko-grecką.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Mandrica została założona w 1636 roku, a świadczy o tym wyryta w kamieniu data w cerkwi Sweta Nedela^[6]. Według legendy, wieś została założona przez albańskich chrześcijan z Mandradżiku (dzisiejsza Grecja), dostarczający żywności dla osmańskiej armii. Konstantynopol pozwalał im na korzystanie z ziem, w zamian za płacenie danin. Większość albańskich mieszkańców, osiedlająca się w XVIII wieku, zamieszkująca ówczesną Mandricę pochodzi z okolic Korczy a w XIX wieku z rejonów Souli i Epiru. Mandricańczcy z rejonu Souli zachowali swój tradycyjny ubiór do końca XIX wieku.

W 1873 roku w Mandricy odnotowano 250 domów i 1080 mieszkańców – Albańczyków. W 1908 roku Mandricę zamieszkiwało około 3500 mieszkańców głównie Grekomanów greckojęzycznych.

Na początku XX wieku w Mandricy usytuowano bazę greckiej propagandy zbrojnej. Mandrica została wyzwolona od panowania tureckiego 15 października 1912 dzięki bułgarskiej armii podczas wojny na Bałkanach. W 1913 roku Mandrica została zajęta przez Turcję, ale dzięki umowy z Konstantynopolu miejscowość ta ponownie znalazła się w granicach Bułgarii.

W 1914 roku mieszkańcy zaczęli opuszczać Mandricę w poszukiwaniu lepszych warunków życia. W 1929 roku nastąpiła kolejna masowa fala emigracji^[7].

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Liczba mieszkańców
Źródło: Национален Статистически Институт^[8]

Gospodarka[edytuj | edytuj kod]

Dziś Mandrica stopniowo wyludnia się. Głównym zajęciem ludności jest jedwabnictwo, uprawa pól uprawnych i handel.

Od 2004 roku Mandrica jest włączona do trasy „Културни и исторически мистерии на Източните Родопи“ – „Kulturalne i historyczne misterie Wschodnich Rodop“.

W 2010 roku w Matocznie, Siwym kładancu i tutaj został nakręcony Mila z Marsa^[9].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

W Mandricy znajdują się dwie cerkwie: Sweta Nedelja i Sweti Dimityr – jedna z najstarszych cerkwi w Rodopach. Ponadto znajdują się zachowane 3-piętrowe, masywne domy w stylu greckim.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Ujednolicony system ewidencji ludności oraz usług administracyjnych dla ludności.
↑ Populacja według miejsca zamieszkania i płci. [dostęp 2011-01-02]. (bułg.).
↑ Numery kierunkowe w Bułgarii.
↑ Kod pocztowy.
↑ Nazewnictwo.
↑ Gazeta „Марица“ Албанска приказка умира на 50 км от Любимец. 29 marca 2001..
↑ Териториална дирекция „Държавен архив“ – Кърджали.
↑ Национален статистически институт: НСИ: НАЦИОНАЛЕН РЕГИСТЪР НА НАСЕЛЕНИТЕ МЕСТА. 2011-12-31. (bułg.).
↑ Oficjalna strona internetowa filmu Mila z Marsa. [dostęp 2013-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-05)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Бойка Соколова: Село Мандрица. Езиково, фолклорно-етнографско и историческо проучване. Sofia: 1968.
Μ. Μαραβελάκη, Α. Βακαλόπουλου.: Οι προσφυγικές εγκαταστάσεις στην περιοχή Θεσσαλονίκης. Saloniki: Ανατύπωση Εκδόσεις Βάνιας, 1993.Sprawdź autora:1.
Απόστολος Μαϊκίδης: Μανδρίτσα. Η κωμόπολις που έσβησε. Saloniki: Σημειώσεις – Αναμνήσεις – Παράδοσις, 1972.
Απόστολος Μαϊκίδης: Η βιοτεχνία στη Μανδρίτσα Αν. Θράκης. Θρακική Εστία Θεσσαλονίκης, 1985-86.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

[1] Ujednolicony system ewidencji ludności oraz usług administracyjnych dla ludności.

[2] Populacja według miejsca zamieszkania i płci. [dostęp 2011-01-02]. (bułg.).

[3] Numery kierunkowe w Bułgarii.

[4] Kod pocztowy.

[5] Nazewnictwo.

[6] Gazeta „Марица“ Албанска приказка умира на 50 км от Любимец. 29 marca 2001..

[7] Териториална дирекция „Държавен архив“ – Кърджали.

[demo-8] Национален статистически институт: НСИ: НАЦИОНАЛЕН РЕГИСТЪР НА НАСЕЛЕНИТЕ МЕСТА. 2011-12-31. (bułg.).

[9] Oficjalna strona internetowa filmu Mila z Marsa. [dostęp 2013-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-05)].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]