Mannica nadmorska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mannica nadmorska
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

mannica

Gatunek

mannica nadmorska

Nazwa systematyczna
Puccinellia maritima (Huds.) Parl.
Synonimy
  • Glyceria maritima Wahlenb.

Mannica nadmorska (Puccinellia maritima (Huds.) Parl.) – gatunek roślin z rodziny wiechlinowatych (Poaceae).

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Występuje wzdłuż wybrzeży morskich w Europie, północnej Afryce i Ameryce Północnej[3]. W Polsce znana tylko z dwóch współczesnych stanowisk: Wyspa Chrząszczewska i u ujścia Świny[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Łodyga
Źdźbło do 60 cm wysokości.
Liście
Szydlaste, mięsiste.
Kwiaty
Zebrane w 5-9-kwiatowe kłoski, te z kolei zebrane w jednostronną wiechę. Plewa dolna do 2 mm długości, 3-nerwowa[5].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit, halofit. Rośnie na solniskach i słonych łąkach. Kwitnie od czerwca do września. Gatunek charakterystyczny związku Puccinellion maritimae i zespołu Puccinellietum maritimae. Gatunek wyróżniający zespołu Puccinellio maritimae-Salicornietum[6].

Zagrożenia[edytuj | edytuj kod]

Kategorie zagrożenia gatunku:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2011-01-12] (ang.).
  3. Puccinellia maritima na eMonocot [dostęp 2013-10-25].
  4. H. Piotrowska 2001, Mannica nadmorska, s. 446–448. W: Polska Czerwona Księga Roślin, Kraków 2001. ISBN 83-85444-85-8.
  5. W. Szafer, S. Kulczyński, B. Pawłowski, Rośliny polskie, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
  6. Władysław Matuszkiewicz, Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059.
  7. Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  8. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  9. Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.