Przejdź do zawartości

Marcelina Grabowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Marcelina Grabowska (ur. 24 grudnia 1912 we Lwowie, zm. 13 maja 1986 w Warszawie) – polska pisarka, autorka prozy i utworów scenicznych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Marcelina Grabowska ukończyła studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Uzyskała stopień doktora z filologii polskiej. Debiutowała w 1932 na łamach czasopisma „Kobieta Współczesna” jako krytyk teatralny. W 1934 ogłosiła powieść Żółty dom. Od 1935 mieszkała w Warszawie. W latach 1943–1944 działała w konspiracyjnym Związku Syndykalistów Polskich. Była też redaktorką podziemnej prasy, m.in. „Oblicze Dnia”, „Sprawy”[1]. Uczestniczyła w powstaniu warszawskim (1944).

Twórczość literacka

[edytuj | edytuj kod]
  • Antoni Mroczek poznaje świat (powieść)
  • Żółty dom (powieść)
  • Ucieczka z Kemeth (opowiadania)
  • Skazany na wielkość (opowieść o Kościuszce)
  • Konfrontacje (powieść)
  • Tropiąc się nawzajem (powieść)
  • Po omacku (powieść)
  • Dokąd człowieku? (dramaty)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Grzegorz Zackiewicz, Prasa Związku Syndykalistów Polskich w latach II wojny światowej [online], 2017 (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]