Przejdź do zawartości

Marian Allan Weiss

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Allan Weiss
Ilustracja
Fotografia przedstawiająca profesora Mariana Weissa, zaczerpnięta ze strony doktora Marka Krasuskiego.
Data i miejsce urodzenia

30 czerwca 1921
Kalisz

Data i miejsce śmierci

17 lipca 1981
Konstancin

Zawód, zajęcie

lekarz

Odznaczenia
Order Budowniczych Polski Ludowej Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Walecznych (1920–1941) Order Uśmiechu

Marian Allan Weiss (ur. 30 czerwca 1921 w Kaliszu, zm. 17 lipca 1981 w Konstancinie) – polski lekarz ortopeda, profesor doktor habilitowany nauk medycznych, twórca i wieloletni dyrektor Stołecznego Centrum Rehabilitacji, światowej sławy specjalista w dziedzinie ortopedii, traumatologii i rehabilitacji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Ignacego Janusza Weissa, wiceprokuratora w Kaliszu i Vally z d. Muller. Absolwent Państwowego Gimnazjum Humanistycznego im. Adama Asnyka w Kaliszu.

Studia medyczne odbył na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie w latach 19381944.
W czasie II wojny światowej działał w l. 1942 – 1944 w konspiracji w szeregach Armii Krajowej, za co odznaczony został Krzyżem Walecznych.

Po wyzwoleniu Lublina w roku 1944 wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie pełnił służbę jako lekarz.

W roku 1946 nostryfikował dyplom na Uniwersytecie Jagiellońskim.
W roku 1947 podjął pracę asystenta w Centralnym Instytucie Chirurgii Urazowej w Warszawie.
W roku 1948 został konsultantem uzdrowiska w Ciechocinku, którą funkcję sprawował do końca życia.

W roku 1951 uzyskał stopień doktora i od tegoż roku pełnił rolę dyrektora Szpitala Chirurgii Kostnej w Konstancinie, rozpoczynając proces przekształcenia 100-łóżkowego oddziału ortopedycznego szpitala w ośrodek rehabilitacyjny (który stał się z czasem jedną z wiodących tego typu placówek na świecie, w roku 1963 osiągając 450 łóżek), rozpoczynając tym samym współtworzenie.nowoczesnego polskiego modelu rehabilitacji. W roku 1973 w pobliskich Chylicach powstał obiekt dla dzieci ze schorzeniami narządu ruchu.

W roku 1958 otrzymał stopień docenta, 1967 profesora nadzwyczajnego, 1975 – profesora zwyczajnego.

W roku 1962 objął kierownictwo Katedry i Kliniki Rehabilitacji Akademii Medycznej w Warszawie.

Regionalny konsultant do spraw rehabilitacji województwa warszawskiego.
Wieloletni ekspert Światowej Organizacji Zdrowia. Honorowy członek Nowojorskiego Towarzystwa Medycyny Fizykalnej, doktor honoris causa Uniwersytetu w Rennes, honorowy członek Szwedzkiego Towarzystwa Ortopedycznego, odznaczony medalem Instytutu im. Wiszniewskiego w Moskwie.
Wiceprezes Międzynarodowego Towarzystwa Medycznego Paraplegia, współredaktor pisma "Paraplegia". Był wieloletni członek Komitetu Redakcyjnego Chirurgii Narządów Ruchu i Ortopedii Polskiej, członek Rady Uzdrowiskowej przy Prezesie Rady Ministrów. Założyciel i wieloletni prezes Towarzystwa Walki z Kalectwem, członek prezydium zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego

Zmarł 17 lipca 1981 w Konstancinie, pochowany został na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 15, grób 4)[1] w asyście Kompanii Reprezentacyjnej Wojska Polskiego.

W uznaniu zasług nadano jego imię Stołecznemu Centrum Rehabilizacji.

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Dorobek

[edytuj | edytuj kod]
  • Opublikował ponad 200 prac w pismach naukowych w kraju i zagranicą, a także podręczniki i monografie.Jego prace zaliczane są do najpoważniejszych w światowym piśmiennictwie medycznym.
  • Propagował i rozwijał koncepcję tzw. polskiej szkoły rehabilitacji;
  • Pracował między innymi metodę repozycji centralnego zwichnięcia stawu biodrowego;
  • zmodyfikował i upowszechnił metodę amputacji mioplastycznej oraz protezowania na stole operacyjnym;
  • Wprowadził do praktyki klinicznej stabilizację kręgosłupa za pomocą sprężyn (tzw. sprężyn Weissa, alloplastykę sprężynową);
  • Wniósł wielki wkład naukowy i praktyczny dla leczenia paraplegii u dzieci.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. śp. Marian Allan Weiss
  2. Stefan Oberleitner, "Polskie ordery, odznaczenia i niektóre wyróżnienia zaszczytne 1705-1990: vademecum dla kolekcjonerów. Polska Rzeczpospolita Ludowa, 1944-1990", Wydawnictwo Kanion, 1992, s. 26