Martín Alonso Pinzón (1889)

Martín Alonso Pinzón
	; Bliźniacza jednostka „Nueva España” w 1893 r.
Klasa	kanonierka torpedowa
Typ	Temerario
	Historia
Stocznia	Arsenal de La Graña, Ferrol
Wodowanie	1889
	Armada Española
Nazwa	„Audaz” → „Martín Alonso Pinzón”
Wejście do służby	1893
Wycofanie ze służby	1914
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	normalna: 562 tony; pełna: 630 ton
Długość	58 m między pionami
Szerokość	6,73 m
Zanurzenie	3,16 m
Materiał kadłuba	stal
	Napęd
	2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 2600 KM; 4 kotły, 2 śruby
Prędkość	19 węzłów
Zasięg	3400 Mm przy prędkości 10 węzłów
	Uzbrojenie
	2 działa kal. 120 mm (2 x I); 4 działa kal. 57 mm (4 x I); 1 kartaczownica Nordenfelta kal. 25 mm; 6 torped
Wyrzutnie torpedowe	2 × 356 mm
	Opancerzenie
	pokład: 12,7 mm
Załoga	91

Martín Alonso Pinzón – hiszpańska kanonierka torpedowa z końca XIX wieku, jedna z sześciu zbudowanych jednostek typu Temerario. Okręt został zwodowany w 1889 roku w stoczni Arsenal de La Graña w Ferrol i wszedł w skład hiszpańskiej marynarki wojennej w 1893 roku. Kanonierka wzięła udział w wojnie amerykańsko-hiszpańskiej, operując na wodach Kuby. Jednostka została wycofana ze służby w 1914 roku.

Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]

„Martín Alonso Pinzón” (ex-„Audaz”) został zamówiony i zbudowany w krajowej stoczni Arsenal de La Graña w Ferrol^[1]. Projekt zakładał powstanie jednostki o stalowym kadłubie, jednym kominie i dwóch masztach^[1]. Kanonierka została zwodowana w 1889 roku^[1]^[2].

Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]

Okręt był kanonierką torpedową o długości między pionami 58 metrów, szerokości 6,73 metra i maksymalnym zanurzeniu 3,16 metra^[1]^[2]. Wyporność normalna wynosiła 562 tony, pełna zaś 630 ton^[1]^[2]. Siłownię jednostki stanowiły dwie pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 2600 KM, do których parę dostarczały cztery kotły: dwa lokomotywowe i dwa cylindryczne^[1]^[2]. Prędkość maksymalna napędzanego dwiema śrubami okrętu wynosiła 19 węzłów^[1]^[2]^[a]. Okręt zabierał standardowo zapas 106 ton węgla, a maksymalnie mógł pomieścić 130 ton tego paliwa^[1]^[3]. Zasięg wynosił 3400 Mm przy prędkości 10 węzłów^[2].

Na uzbrojenie artyleryjskie okrętu składały się dwa pojedyncze działa kalibru 120 mm Hontoria M1883 L/35, cztery pojedyncze działa 6-funtowe kal. 57 mm Nordenfelt L/45 i kartaczownica Nordenfelta kal. 25,4 mm L/40 (1 cal)^[1]^[2]. Broń torpedową stanowiły dwie pojedyncze wyrzutnie kal. 356 mm (14 cali), z zapasem sześciu torped^[2].

„Martín Alonso Pinzón” miał pancerz pokładowy o grubości 12,7 mm (½ cala), chroniący pomieszczenia maszynowni i kotłów^[1]^[2]^[b].

Załoga okrętu składała się z 91 oficerów, podoficerów i marynarzy^[1]^[2].

Służba[edytuj | edytuj kod]

„Martín Alonso Pinzón” został przyjęty w skład Armada Española w 1893 roku^[2]. Nazwa jednostki upamiętniała hiszpańskiego żeglarza i podróżnika, Martína Alonso Pinzóna. W momencie wybuchu wojny amerykańsko-hiszpańskiej jednostka należała do eskadry hawańskiej, znajdując się w Caibarién^[4]. 14 sierpnia 1898 roku na redzie Caibarién okręt wdał się w wymianę ognia z pomocniczą kanonierką USS „Mangrove”, nie wiedząc o zawartym rozejmie^[5]. Żadna ze stron nie uzyskała trafień i nie poniosła żadnych strat; było to ostatnie starcie zbrojne w wojnie^[5]. Okręt wycofano ze służby w 1914 roku^[2]^[6].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Jane 1900 ↓, s. 112 podaje, że okręt osiągał prędkość 13,5 węzła.
↑ Jane 1900 ↓, s. 112 podaje, że okręt nie miał pancerza, zaś Jane 1970 ↓, s. 321 podaje, że jego grubość wynosiła ³/₅ cala.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 385.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Gogin 2014 ↓.
↑ Jane 1970 ↓, s. 321.
↑ Olender 1995 ↓, s. 28.
↑ ^a ^b Olender 1995 ↓, s. 144.
↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 377.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
Ivan Gogin: TEMERARIO torpedo gunboats (1891-1894). Navypedia. [dostęp 2019-03-16]. (ang.).
Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1900. London: Sampson Low, Marston & Co., 1900. (ang.).
Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1905/6. New York: ARCO Publishing Company, 1970. (ang.).
Piotr Olender: Wojna amerykańsko-hiszpańska na morzu 1998 r.. Warszawa: Lampart, 1995. ISBN 83-86776-10-2.

[3] Jane 1900 ↓, s. 112 podaje, że okręt osiągał prędkość 13,5 węzła.

[5] Jane 1900 ↓, s. 112 podaje, że okręt nie miał pancerza, zaś Jane 1970 ↓, s. 321 podaje, że jego grubość wynosiła ³/₅ cala.

[CITEREFChesneauKolesnik1979385-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 385.

[CITEREFGogin2014-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l Gogin 2014 ↓.

[CITEREFJane1970321-4] Jane 1970 ↓, s. 321.

[CITEREFOlender199528-6] Olender 1995 ↓, s. 28.

[CITEREFOlender1995144-7] Olender 1995 ↓, s. 144.

[CITEREFGardinerGray1985377-8] Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 377.

[1]

[2]

[a]

[3]

[b]

[4]

[5]

[6]

Armada Española	„Temerario” „Nueva España” „Galicia” „Marqués de Molins” „Martín Alonso Pinzón” „Vicente Yáñez Pinzón”
MW Wenezueli	ARV „Bolívar”