Przejdź do zawartości

Mats Gustafsson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mats Gustafsson
Ilustracja
Mats Gustafsson na moers festival (2010)
Data i miejsce urodzenia

29 października 1964
Umeå

Instrumenty

saksofony, flet

Gatunki

free jazz

Wydawnictwo

Rune Grammofon, Qbico, Smalltown Superjazz

Powiązania

Peter Brötzmann, Hamid Drake, Ken Vandermark

Zespoły
Fire!, The Thing, Swedish Azz
Strona internetowa

Mats Olof Gustafsson (ur. 29 października 1964 w Umeå) – szwedzki saksofonista free jazzowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodzony na północy Szwecji Gustafsson już jako nastolatek grał na instrumentach klawiszowych, flecie oraz saksofonie. Był zafascynowany grą na saksofonie Little Richarda[1]. Karierę muzyczną zaczął w 1982 w zespołach jazz-rockowych i punkowych[2]. W połowie lat 80. przeprowadził się do Sztokholmu. W 1990 grał w Londynie w projekcie Company Dereka Baileya. W tym okresie zaczął też regularnie odwiedzać Chicago i nawiązywać kontakty z tamtejszą sceną jazzową (Ken Vandermark, Hamid Drake). W 2012 nagrał płytę The Cherry Thing, będącą upamiętnieniem słynnego trębacza jazzowego Dona Cherry’ego. W nagraniach brała udział córka Cherry’ego, Neneh.

Współpracował m.in. z Sonic Youth, Peterem Brötzmannem, Derekiem Bailey, Svenem-Åke Johanssonem, Yamataką Eye, Hamidem Drakiem, Kenem Vandermarkiem, Lee Ranaldo, Thurstonem Moore'em, Axelem Dörnerem, Michaelem Zerangiem, Evanem Parkerem, Merzbow, Hanem Benninkiem, Joem McPhee, FourTet, Paalem Nilssen-Love, Ikue Mori, Stianem Westerhusem i Colinem Stetsonem. Jest liderem zespołów Fire!, The Thing i Swedish Azz.

Poza muzyką, Gustafsson zajmuje się też teatrem, literaturą i malarstwem[1].

Mats Gustafsson, Oslo Jazzfestival 2016

W swojej muzyce Gustafsson łączy elementy wczesnego free jazzu i europejskiej muzyki mikrotonowej[3]. Eksperymentuje dużo z elektroniką[1].

Jest twórcą instrumentu o nazwie fluteophone, powstałego po nałożeniu na flet ustnika saksofonu[3].

Wybrana dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Nothing To Read z Paulem Lovensem (1991, Blue Tower Records)
  • Parrot Fish Eye (1995, Okka Disk)
  • For Don Cherry z Hamidem Drakiem (1995, Blue Tower Records)
  • Mouth Eating Trees And Related Activities z Barrym Guyem i Paulem Lovensem (1996, Okka Disk)
  • Frogging z Barrym Guyem (1996, Maya Recordings)
  • Impropositions. Solo Saxophone (1997, Phono Suecia)
  • The Education Of Lars Jerry (1999, Xeric)
  • Hidros One z Nu-Ensemblen (1999, Caprice Records)
  • Port Huron Picnic z Kurtem Newmanem i Mikiem Gennaro (2000, Spool)
  • The School Days And Thing (2002, Anagram Records)
  • Blues z Davidem Stackenäsem (2003, Atavistic)
  • Hidros 3 z Sonic Youth (2004, Smalltown Supersound)
  • Slide (2005, Firework Edition Records)
  • Catapult (2005, Doubtmusic)
  • It Is All About... (2007, Tyfus)
  • Words On The Floor z Yoshimi P-We (2007, Smalltown Superjazzz)
  • Mats G Plays Duke E (2008, Qbico)
  • Cosmic Debris Volume IV z My Cat Is An Alien (2008, Opax)
  • The Vilnius Implosion (2008, NoBusiness Records)
  • Mats G. Plays Albert A. (2009, Qbico)
  • Baro 101 z Paalem Nilssen-Love i Mesele Asmamaw (2012, Terp Records)
  • Mats G. Plays Gullin (2012, Sagittarius A-Star)
  • Birds z Johnem Russellem i Raymondem Stridem (2012, dEN Records)
  • Bengt (2012, Utech Records)
  • Stones z Colinem Stetsonem (2012, Rune Grammofon)
  • Eissalon (Live) z Didi Kern (2013, Rock Is Hell Records)
  • Vi Är Alla Guds Slavar z Thurstonem Moore'em (2013, Otoroku)
  • You Liked Me Five Minutes Ago (2009, Rune Grammofon)
  • Unreleased? z Jimem O’Rourke (2011, Rune Grammofon)
  • In the Mouth – a Hand z Orenem Ambarchim (2012, Rune Grammofon)
  • (Without Noticing) (2013, Rune Grammofon)
  • Exit! (jako Fire! Orchestra; 2013, Rune Grammofon)
  • Enter (jako Fire! Orchestra; 2014, Rune Grammofon)

The Thing

[edytuj | edytuj kod]
  • She Knows... (2001, Crazy Wisdom Music)
  • The Thing (2001, Crazy Wisdom Music)
  • Sounds Like a Sandwich (2005, Smalltown Superjazz)
  • Action Jazz (2006, Smalltown Superjazz)
  • Bag It! (2009, Smalltown Superjazz)
  • Shinjuku Crawl (2009, Smalltown Superjazz)
  • Shinjuku Growl (2011, Smalltown Superjazz)
  • Mono (2011, The Thing Records)
  • The Cherry Thing z Neneh Cherry (2012, Smalltown Superjazz)
  • The Cherry Thing Remixes (2012, Smalltown Superjazz)
  • Boot! (2013, The Thing Records)
  • Live (2014, The Thing Records, z Thurstonem Moore'em)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Piotr Jagielski: Mats Gustafsson – Gram muzykę nie dlatego, że mam taką ochotę, tylko dlatego, że muszę.. jazzarium.pl. [dostęp 2014-07-20].
  2. bio – Mats Gustafsson. matsgus.com. [dostęp 2014-07-20]. (ang.).
  3. a b Joslyn Layne: Mats Gustafsson Biography. AllMusic. [dostęp 2014-07-20]. (ang.).