Meczet Omara Alego Saifuddiena

Meczet Omara Alego Saifuddiena
	; Meczet Omara Alego Saifuddiena w 2015 roku
Państwo	Brunei
Miejscowość	Bandar Seri Begawan
Wyznanie	islam (sunnizm)
Rodzaj	meczet
	Historia
Data budowy	1954–1958
	Dane świątyni
Architekt	Omar Ali Saifuddien III, Rudolfo Nolli(inne języki), Booty Edwards & Partners(inne języki)
Styl	architektura islamu
Budulec	beton, stal, marmur, złoto
	Położenie na mapie Brunei Meczet Omara Alego Saifuddiena
	Położenie na mapie Azji Meczet Omara Alego Saifuddiena
	4°53′22″N 114°56′21″E/4,889444 114,939167
	Multimedia w Wikimedia Commons

Meczet Omara Alego Saifuddiena^[1] (malajski Masjid Omar Ali Saifuddien) – oddany do użytku w 1958 roku meczet znajdujący się w Bandar Seri Begawanie, stolicy Brunei. Jeden z symboli miasta oraz kraju^[2], upamiętniający postać sułtana Omara Alego Saifuddiena III nazywanego Architektem Nowoczesnego Brunei.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Przed II wojną światową jedynym meczetem znajdującym się w Brunei Town (mieście znanym obecnie jako Bandar Seri Begawan) był niewielki, wykonany z drewna i kryty azbestowym dachem meczet Marbut Pak Tunggal, zbudowany za czasów rządów sułtana Muhammada Jamalula Alama II, a zniszczony podczas japońskiej okupacji kraju^[3]. Wzniesiony na betonowych fundamentach budynek z minaretem znajdował się nad rzeką Brunei w pobliżu miejsca, w którym stoi współczesny meczet Omara Alego Saifuddiena^[3]. Po wojnie wybudowano tymczasowy meczet Kajang, mogący pomieścić do 500 osób, który również był konstrukcją drewnianą, krytą strzechą oraz liśćmi palmowymi i nipah^[3]. W przypadku większych zgromadzeń modlitwy odbywały się na świeżym powietrzu^[3].

Do 1949 roku utworzono komitet do spraw budowy nowego narodowego meczetu, jako miejsce jego lokalizacji wskazując obszar w centrum miasta, u ujścia rzeki Kedayan(inne języki) do rzeki Brunei^[3]. Architektem zatrudnionym do wykonania projektu budowli był Włoch Rudolfo Nolli(inne języki), który podczas prac miał wykorzystać szkic sporządzony rzekomo przez samego sułtana^[3]. Szczegółowy plan architektoniczny przygotowało malezyjskie biuro architektoniczne Booty Edwards & Partners(inne języki) we współpracy z firmą konsultingową Steen, Sehested and Partners z Singapuru^[3]^[4].

Prace nad budową meczetu rozpoczęły się 4 lutego 1954 roku i trwały 4 lata^[3]. Budynek uroczyście oddano do użytku 27 września 1958 roku w ramach obchodów 42. urodzin sułtana Omara Alego Saifuddiena III, na cześć którego obiekt został nazwany^[4]. Koszt jego budowy wyniósł między 7,7 a 9,2 mln^[3] lub nawet 10 mln dolarów brunejskich^[2].

W 1967 roku na sztucznej lagunie otaczającej meczet wybudowano barkę ceremonialną będącą repliką XVI‑wiecznej barki Mahligai sułtana Bolkiaha(inne języki)^[3].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Meczet znajduje się na terenie o powierzchni ok. 2 ha, ma ok 69 m długości, ok 26 m szerokości i 52 m wysokości. Może pomieścić do 3 tysięcy wiernych^[3]. Jego projekt inspirowany jest architekturą Wielkich Mogołów, w tym słynnego mauzoleum Tadż Mahal^[3]. Do budowy obiektu zużyto 1500 ton betonu i 700 ton stali^[4]. Wykorzystano również kosztowne materiały i surowce, takie jak: marmur karraryjski o wartości 200 tysięcy dolarów singapurskich, z którego wykonano podłogi, część ścian, kolumny oraz wieże świątyni; granity pochodzące z Szanghaju, ręcznie tkane dywany axminsterskie(inne języki) z Belgii i Arabii Saudyjskiej oraz angielskie witraże i żyrandole^[3]. Największy żyrandol w meczecie ma ok. 4,6 m średnicy, waży ponad 3 tony i składa się z 62 lamp fluorescencyjnych^[4]. Całość wieńczy pokryta złotem kopuła^[3].