Melampsora caprearum
.jpg) Urediniospory na dolnej stronie liścia wierzby iwy | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Melampsora caprearum |
| Nazwa systematyczna | |
| Melampsora caprearum Thüm. Mitt. Ver. Österr. 2: 34, 36 (1879) | |
Melampsora caprearum Thüm. – gatunek grzybów z rzędu rdzowców (Pucciniales)[1]. U niektórych gatunków wierzb (Salix) wywołuje chorobę o nazwie rdza wierzby[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Melampsora, Melampsoraceae, Pucciniales, Incertae sedis, Pucciniomycetes, Pucciniomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
- Clinoconidium farinosum Pat. 1898
- Clinoconidium farinosum Pat. ex Sacc. 1902
- Lecythea caprearum Berk. 1860
- Lecythea farinosa (Pers.) Lév. 1847
- Melampsora farinosa (Pers.) J. Schröt 1887
- Melampsora laricis-caprearum Kleb. 1897
- Melampsora salicis-capreae (Pers.) G. Winter 1884
- Uredo farinosa Henn. 1897
- Uredo farinosa Pers. 1801
- Uredo farinosa var. salicis-capreae Pers. 1801
Morfologia i rozwój[edytuj | edytuj kod]
Jasnopomarańczowe ecja pojawiają się na dolnej stronie liści wierzby. Powstają w nich kuliste lub elipsoidalne ecjospory o rozmiarach 15–25 × 12–20 μm. Mają gęsto brodawkowaną powierzchnię i grube ściany (1,5–2 μm ). strzępki rostkowe rozproszone. Uredinia o szerokości 1-3 mm powstają w skupiskach również na dolnej stronie liści wierzb, czasami tylko na górnej. Powstają w nich kuliste, lub szeroko elipsoidalne urediniospory o rozmiarach 14–26 × 13–23 μm. Mają ściany o grubości 2–3 μm, strzępki rostkowe rozproszone. Telia o szerokości 1 mm powstają na górnej stronie liści wierzby, podskórnie. Są ciemnoczerwono-brązowe. Teliospory o rozmiarze 25–45 × 7–17 μm. Ich ściany mają po bokach o grubość 1 μm, a na wierzchołku 5–10 μm. Strzępka rostkowa wyrasta z wierzchołka[4].
Jest to rdza pełnocyklowa i dwudomowa. Trzy rodzaje zarodników (ecjospory, urediniospoy i teliospory) wytwarza na wierzbach, pozostałe dwa (spermacja i bazydiospory) na modrzewiu (Larix). Te dwa ostatnie są niepozorne i powstają na modrzewiu wczesną wiosną. Bazydiospory dokonują infekcji pierwotnej wierzb[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Melampsora caprearum jest rozprzestrzeniona w Europie, na Bliskim Wschodzie i w Azji. Z Ameryki Północnej podano tylko nieliczne doniesienia o jej występowaniu[4].
Pasożyt obligatoryjny. W Polsce potwierdzono występowanie na wierzbie iwa (Salix caprea) i mieszańcu w. iwy z wierzbą śląską (Salix caprea L. × S. silesiaca) oraz na modrzewiu europejskim (Larix decidua)[5].
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
Na wierzbie iwie i modrzewiu mogą występować także inne gatunki Melampsora. Ich rozróżnienie możliwe jest badaniami molekularnymi i genetycznymi[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2016-11-16] (ang.).
- ↑ Małgorzata Manka: Choroby drzew leśnych. Warszawa: PWRiL, 2011. ISBN 978-83-09-01071-5.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2016-11-16] (ang.).
- ↑ a b c d Common larch-willow rust -Melampsora capraearum. [dostęp 2016-11-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-14)].
- ↑ Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, A preliminary checklist of micromycetes in Poland. Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4