Menzura

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Menzura (od łac. mensura – „miara”, „wymiar”) – w instrumentologii, ogół relacji metrycznych pomiędzy dźwiękotwórczymi elementami instrumentów muzycznych[1].

W przypadku chordofonów szyjkowych pomiary menzury dotyczą głównie czynnej długości struny drgającej, czyli odległość między siodełkiem a mostkiem, a także odległości między dolną krawędzią płyty rezonansowej a górnym zagięciem otworu rezonansowego i między górną krawędzią płyty rezonansowej a podstawkiem[1].

W piszczałkach wargowych menzura oznacza stosunek długości do przekroju; w piszczałkach stroikowych stosunek długości do szerokości i grubości stroika[1].

W piszczałkach organowych wargowych menzura oznacza stosunek szerokości wewnętrznej piszczałki do jej długości oraz wymiary wycięcia i szczeliny[2]; w języczkowych – wymiary języczka i kształt tuby rezonansowej[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Krzysztof Biegański: Mała encyklopedia muzyki. Stefan Śledziński (red.). Warszawa: PWN, 1981. ISBN 83-01-00958-6.
  • Jan Chwałek: Budowa organów: wprowadzenie do inwentaryzacji i dokumentacji zabytkowych organów w Polsce. Cz. 1, Tekst. Maria Charytańska (red.). Warszawa: MKiS, ZMiOZ, 1971.