Metoda Bergiusa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ruiny elewatora węglowego w zakładach produkcji benzyny syntetycznej metodą Bergiusa z czasów II wojny światowej (IG Farben Industrie, Pölitz, obecnie Police)

Metoda Bergiusa – katalityczne uwodornianie pod ciśnieniem wysokowrzących olei, smoły, oraz węgla brunatnego w celu otrzymania benzyny syntetycznej.

Proces prowadzi się w piecach o długości do 12 m, w temperaturze 410-460 °C, pod ciśnieniem 200-700 atmosfer, w obecności siarczków wolframu i molibdenu lub innych katalizatorów. Węgiel zawarty w surowcu wyjściowym można przeprowadzić w 97% w benzynę syntetyczną.

Schemat blokowy procesu Bergiusa[1][2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Bergius-Pier Process. [w:] Fact Sheet Technology Energy [on-line]. h-tec. [dostęp 2014-05-23]. (ang.).
  2. ↑ Bergius Friedrich: Process for treating carbon and carbon compounds under heat and pressure. [w:] Patent US 1592772 [on-line]. 30 Sie 1921. [dostęp 2014-05-23]. (ang.).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Metoda_Bergiusa&oldid=72714758”