Przejdź do zawartości

Metodyka nauczania

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Metodyka nauczanianauka o celowo i systematycznie stosowanych sposobach kierowania pracą uczniów w procesie nauczania. Należy do działu dydaktyki szczegółowej. Dzieli się na metodykę ogólną oraz metodykę szczegółową (metodykę przedmiotów szkolnych). Poszukiwanie efektywnych sposobów kierowania przez nauczyciela procesem uczenia się określonego przedmiotu polega na analizie celów, treści, metod i organizacyjnych form kształcenia[1]. Według Czesława Kupisiewicza podstawami metodyki nauczania są zasady[1]:

  • efektywności
  • operatywności
  • poglądowości
  • przystępności
  • systematyczności
  • świadomego i aktywnego uczestnictwa uczniów w procesie kształcenia
  • trwałości wiedzy
  • wiązania teorii z praktyką

Wincenty Okoń zaproponował inną klasyfikację, wskazując przede wszystkim potrzebę[1]:

  • indywidualizacji
  • poglądowości
  • samodzielności
  • stopniowania trudności
  • systematyczności
  • uspołecznienia
  • wiązania teorii z praktyką

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Elżbieta Czerwonka, Elżbieta Waszkuć: Metodyka nauczania przedmiotów. [w:] Praktyczny pedagog: Materiały szkoleniowe współfinansowane ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego [on-line]. Wyższa Szkoła Handlowa im. B. Markowskiego w Kielcach. [dostęp 2018-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-10)]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]