Mewa polarna
| Larus glaucoides[1] | |||
| B. Meyer, 1822 | |||
 Przedstawiciel podgatunku kumlieni w szacie godowej | |||
 Osobnik prawdopodobnie pierwszoroczny w szacie zimowej | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
mewa polarna | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 obszary lęgowe przeloty zimowiska zimowiska (rzadko) | |||
Mewa polarna[4] (Larus glaucoides) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny mewowatych (Laridae), zamieszkujący Amerykę Północną, zimą także Europę. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Podgatunki i zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Mewa polarna zamieszkuje w zależności od podgatunku:
- mewa arktyczna[4] (L. glaucoides thayeri) – północna Kanada od Wyspy Banksa na wschód do północnej części Zatoki Hudsona i Ziemi Baffina (na wschód do okolic Home Bay), na północ przez Wyspę Ellesmere’a do zachodniej Grenlandii (w pobliżu Qaanaaq). Zimuje na wybrzeżu Pacyfiku od południowo-zachodniej Kanady (Kolumbia Brytyjska) do północno-zachodniego Meksyku (Kalifornia Dolna); regularnie, ale niezbyt powszechnie pojawia się w regionie Wielkich Jezior[5]. Systematyka tego taksonu przez wiele lat była sporna, przez niektórych badaczy był klasyfikowany jako podgatunek mewy srebrzystej (L. argentatus), inni uznawali go za osobny gatunek[4][5][6].
- mewa polarna[4] (L. glaucoides glaucoides) – Grenlandia. Zimuje na północnym Atlantyku, w tym na wybrzeżach północno-zachodniej Europy[7]. Do Polski zalatuje sporadycznie (do 2013 stwierdzona 41 razy[8]).
- mewa śnieżna[4] (L. glaucoides kumlieni) – północno-wschodnia Kanada[6]. Zimuje od południowo-wschodniej Kanady (Labrador) na południe po wschodnią część Wielkich Jezior i wschodnie wybrzeża USA (po Wirginię)[7].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Wygląd
- Wyraźny jedynie dymorfizm wiekowy. Dorosłe ptaki białe, o bladopopielatym grzbiecie i skrzydłach. Końce skrzydeł również białe. Dziób żółty z czerwoną plamką, nogi różowe. Od mewy bladej (Larus hyperboreus) różni się delikatniejszym dziobem i czerwoną obrączką wokół oka w okresie godowym. Osobniki młodociane w pierwszym roku szarobrązowe z ciemnymi plamkami, nogi różowe, dziób do połowy czarny, o różowej nasadzie. Szatę ostateczną osiągają w 4. roku życia.
- Wymiary średnie
- długość ciała ok. 50–66 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 115–140 cm
masa ciała ok. 820–1100 g
Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]
- Biotop
- Morskie wybrzeża, zapuszczając się niekiedy kilka kilometrów w głąb lądu. Zimuje na pełnym morzu, rzadziej nad brzegami rzek i jezior.
- Gniazdo
- Na klifie, tworzy niewielkie kolonie.
- Jaja
- W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając 1–3 szarobrązowawych jaj pokrytych ciemnymi cętkami.
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są przez okres 28–30 dni przez obydwoje rodziców.
- Pisklęta
- Pierzą się w wieku 35–40 dni.
- Pożywienie
- Wszystkożerna. Poza bezkręgowcami i drobnymi kręgowcami, zarówno lądowymi jak i wodnymi, pożera również odpadki, a także rośliny.
Status i ochrona[edytuj | edytuj kod]
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje mewę polarną za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Całkowitą liczebność populacji szacuje się na około 100–500 tysięcy osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[3].
W Polsce objęta ścisłą ochroną gatunkową[9].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Larus glaucoides, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c D. Lepage: Iceland Gull Larus glaucoides. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-02-18]. (ang.).
- ↑ a b Larus glaucoides, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b c d e Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Larinae Rafinesque, 1815 - mewy (wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-04-30].
- ↑ a b J. Burger, M. Gochfeld, M. & E.F.J. Garcia: Thayer's Gull (Larus thayeri). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2017. [dostęp 2017-08-11]. (ang.).
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-02-18]. (ang.).
- ↑ a b N. Bouglouan: Iceland Gull. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2021-04-30]. (ang.).
- ↑ Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raporty. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2013. „Ornis Polonica”. 55, s. 181–218, 2014.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).