Miękkokolec
| Olallamys[a] | |||
| L.H. Emmons, 1988[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – miękkokolec białoogonowy (O. albicauda) na ilustracji z 1879 roku | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
miękkokolec | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Thrinacodus albicauda Günther, 1879 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Miękkokolec[3] (Olallamys) – rodzaj ssaków z podrodziny kolczaków (Echimyinae) w obrębie rodziny kolczakowatych (Echimyidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Kolumbii i Wenezueli[4][5][6].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 150–225 mm, długość ogona 255–345 mm[5][7].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj zdefiniował w 1879 roku niemiecko-brytyjski zoolog Albert C.L.G. Günther na łamach Proceedings of the Zoological Society of London[2]. Na gatunek typowy Günther wyznaczył (oznaczenie monotypowe) miękkokolca białoogonowego (O. albicauda). Jednak nazwa Thrinacodus, którą ukuł Günther, okazała się młodszym homonimem rodzaju ryb chrzęstnoszkieletowych opisanego w 1875 roku, dlatego w 1988 roku amerykańska teriolożka Louise Emmons nadała rodzajowi gryzoni nową nazwę[1].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Thrinacodus: gr. θριναξ thrinax, θρινακος thrinakos ‘trójząb, widły’; οδους odous, οδοντος odontos ‘ząb’[8].
- Olallamys: Carlos Olalla oraz jego synowie: Alfonso, Manuel, Ramon i Rosalino, ekwadorscy kolekcjonerzy ptaków i ssaków z dorzecza Amazonki w latach 1922–1969; gr. μυς mus, μυος muos ‘mysz’[1].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące gatunki[9][7][4][3]:
- Olallamys albicauda (Günther, 1879) – miękkokolec białoogonowy
- Olallamys edax (O. Thomas, 1916) – miękkokolec żarłoczny
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c L.H. Emmons. Replacement Name for a Genus of South American Rodent (Echimyidae). „Journal of Mammalogy”. 69 (2), s. 421, 1988. DOI: 10.2307/1381405. (ang.).
- ↑ a b A.C.L.G. Günther. On a new Rodent from Medellin. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1879, s. 144, 1879. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 293. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 278. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b P.-H. Fabre, J. Patton & Y. Leite: Family Echimyidae (Hutias, Coypu South and American Spiny-rats). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 626–627. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Olallamys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-02-23].
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 372. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 676, 1904. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-19]. (ang.).