Michał Józef Sapieha

Michał Józef Sapieha

Lis
Rodzina	Sapiehowie herbu Lis
Data urodzenia	1670
Data i miejsce śmierci	6 marca 1738 Châlons-sur-Marne
Ojciec	Benedykt Paweł Sapieha
Matka	Izabella z Tarłów
Odznaczenia

{{Szlachcic infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | rodzeństwo = | faksymile = | opis faksymile =

Michał Józef Sapieha (ur. 1670, zm. 6 marca 1738 w Châlons-sur-Marne) – wojewoda podlaski, strażnik wielki litewski od 1692.

Był synem Benedykta Pawła i Izabelli z Tarłów.

W pierwszej połowie lat 80. uczył się w kolegium Jezuickim w Warszawie, następnie w latach 1687-1688 odbył podróż edukacyjną do Francji i Włoch.

Po powrocie do kraju posłował na sejm w 1690. W 1692 otrzymał urząd strażnika wielkiego litewskiego. W 1695 brał udział w walkach na Podolu pod dowództwem hetmana polnego Józefa Słuszki. W 1696 r. brał udział w wyprawie stryja Kazimierza Jana przeciwko konfederatom litewskim Grzegorza Antoniego Ogińskiego.

W elekcji 1697 poparł kandydaturę księcia Conti, przygotowując dla niego wsparcie militarne, do którego użycia nie doszło. W 1698 uznał Augusta II, od którego otrzymał urząd pisarza polnego litewskiego.

Z jego rozkazu pobito Leona Ogińskiego, co spowodowało pod koniec 1698 otwarte wystąpienie litewskiej szlachty przeciwko Sapiehom. Nie brał jednak udziału w bitwie pod Olkienikami w 1700.

Na początku wojny północnej przeszedł na stronę Karola XII, przy którego boku przebywał do 1705, biorąc udział m.in. w zajęciu Warszawy w 1703. W 1705 poparł kandydaturę Stanisława Leszczyńskiego na króla Polski. W 1705 roku potwierdził pacta conventa Stanisława Leszczyńskiego. Działając w strukturach stanisławowsko-szwedzkiej armii bierze udział w szeregu walk, szczególnie na Litwie aż do klęski połtawskiej w 1709.

Amnestionowany przez Augusta II zachował urząd pisarza polnego. W 1713 posłował do Turcji. W 1714 otrzymał stopień generała lejtnanta kawalerii litewskiej. W 1718 roku był posłem na sejm z powiatu starodubowskiego. W 1720 i 1726 posłował na sejm. W 1725 otrzymał starostwo melnickie. W 1727 otrzymał Order Orła Białego, a w 1728 – województwo podlaskie.

Jako jedyny z Sapiehów podczas elekcji 1733 poparł Augusta Wettyna, wskazując na Jakuba Sobieskiego jako jedynego możliwego kandydata z Polski.

Zły stan zdrowia i samobójstwo syna Józefa Fryderyka skłoniły go do opuszczenia Polski w 1735.

Zmarł 6 marca 1738 w klasztorze jezuitów w Châlons-sur-Marne.