Michał Kuczyński
Michał Kuczyński herbu Ślepowron (ur. ok. 1715 – zm. 1778) – generał-lejtnant wojsk koronnych[1] od 1773, pułkownik 8. Regimentu Pieszego Buławy Polnej Koronnej, stacjonującego w Kamieńcu Podolskim.
W czerwcu 1763 został komendantem twierdz pogranicznych Rzeczypospolitej: Kamieńca Podolskiego, Okopów Świętej Trójcy i Białej Cerkwi.
Podczas bezkrólewia po śmierci Augusta III Sasa w 1764 roku komendant Kuczyński obronił Kamieniec Podolski przed wojskami rosyjskimi pod dowództwem Michała Daszkowa, które od 28 do 30 lipca bombardowały miasto.
W czasie konfederacji barskiej pozostał wierny Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu; kiedy wpadł na trop spisku żołnierzy, ukarał oficerów więzieniem, a żołnierzy rózgami i kajdanami.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Henryk P. Kosk, Generalicja polska, t. I, Pruszków 1998, s. 268.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wacław Szczygielski, Michał Kuczyński, w: Polski Słownik Biograficzny, 1971, t. XVI, s. 90-91.
Kategorie:
- Członkowie stanu rycerskiego I Rzeczypospolitej
- Generałowie lejtnanci armii koronnej
- Kuczyńscy herbu Ślepowron
- Ludzie związani z Białą Cerkwią (I Rzeczpospolita)
- Ludzie związani z Kamieńcem Podolskim (I Rzeczpospolita)
- Oficerowie piechoty armii koronnej
- Pułkownicy armii koronnej
- Urodzeni w XVIII wieku
- Zmarli w 1778