Przejdź do zawartości

Mieczysław Wariwoda

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Mieczysław Wariwoda (ur. 1 lipca 1915 w Kowlu, zm. 20 lipca 2007 w Otwocku) – oficer Wojska Polskiego, działacz emigracyjny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. W czasie kampanii dostał się do niewoli radzieckiej. Był więźniem obozu w Kozielsku, a później w Murmańsku i Archangielsku. W 1941 roku wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. Od 1943 roku służył w 2 Korpusie Polskim. W 1944 roku walczył w kampanii włoskiej. Został ranny w czasie bitwy o Monte Cassino. W czasie leczenia, w szpitalu wojskowym, poznał swoją przyszłą żonę, sanitariuszkę Krystynę, córkę Teofila Hajosa.

W 1964 został awansowany przez władze RP na uchodźstwie do stopnia majora piechoty[1]. Od 24 września 1968 do 8 października 1973 pełnił stanowisko delegata delegata Rządu RP na okręg hrabstwa Nothingham[2][3]. Został awansowany przez Juliusza Nowina-Sokolnickiego, samozwańczego Prezydenta Wolnej Polski na Wychodźstwie: 1 stycznia 1978 roku na „generała brygady”, 15 sierpnia 1988 roku na „generała dywizji” i 11 listopada 1989 roku na „generała broni”.

Od 5 grudnia 1985 roku był zastępcą komendanta głównego Polskiej Organizacji Wojskowej i Niepodległościowej „Pogoń”, a po śmierci generała brygady Zygmunta Czarneckiego (24 grudnia 1989 roku) został komendantem głównym. 19 marca 2007 roku ustąpił ze stanowiska i przekazał pełnienie obowiązków służbowych „generałowi brygady” Leszkowi Kozakowi, który dwa lata później został komendantem głównym i awansował na „generała dywizji”[4].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Sławomir Hajos, Generał odszedł na wieczną wartę, „Pod Diablakiem” Pismo Mieszkańców i Sympatyków Ziemi Babiogórskiej, Skawica, Zawoja 2007, ISSN 1234-7116, s. 18.
  • Jan Strzemieniewski, „Generałowie” Juliusza Nowina-Sokolnickiego 1973–1990, „Mars” Problematyka i historia wojskowości. Studia i materiały Nr 13 z 2002 roku.