Mierzyn
- mierzyn – nazwa konia posiadającego cechy prymitywne, o małym wzroście, odpornego na trud i o małych wymaganiach pokarmowych, używany zwykle jako zwierzę pociągowe. Wyraz pochodzi od mongolskiego morin oznaczającego ogólnie koń i został zapożyczony za pośrednictwem rosyjskiego[1][2].
- W Polsce
- Mierzyn – wieś w woj. łódzkim, w pow. piotrkowskim, w gminie Rozprza
- Mierzyn – wieś w woj. świętokrzyskim, w pow. jędrzejowskim, w gminie Sędziszów
- Mierzyn – wieś w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. nowomiejskim, w gminie Biskupiec
- Mierzyn – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. międzychodzkim, w gminie Międzychód
- Mierzyn – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. białogardzkim, w gminie Karlino
- Mierzyn – przysiółek wsi Sikory w woj. zachodniopomorskim, w pow. gryfickim, w gminie Gryfice
- Mierzyn – wieś w woj. zachodniopomorskim, w pow. polickim, w gminie Dobra
- Mierzyn – dawna gromada
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kałużyński 1983 ↓, s. 299.
- ↑ Szymczak 1988 ↓, s. 160.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Kałużyński: Dawni Mongołowie. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1983. ISBN 83-06-00543-0.
- Słownik języka polskiego. Redaktor naukowy Mieczysław Szymczak. T. 2. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1988. ISBN 83-01-00283-2.