Mikołaj Kornecki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mikołaj Maria Kornecki
Data i miejsce urodzenia

13 kwietnia 1952
Kraków

Zawód, zajęcie

architekt, alpinista, taternik, działacz społeczny, artysta

Mikołaj Maria Kornecki (ur. 13 kwietnia 1952[1] w Krakowie) – architekt, alpinista, taternik, działacz społeczny, artysta, miłośnik historii i zabytków Krakowa.

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 6 przy ul. Szujskiego w Krakowie[2]. Ukończył V Liceum Ogólnokształcącego im. Augusta Witkowskiego w Krakowie matura 1969[3]. Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej.

Działalność[edytuj | edytuj kod]

Był harcerzem i drużynowym VII KDH im. Tadeusza Reytana Szarej Siódemki[4]. W latach 70. XX wieku aktywny członek Klubu Wysokogórskiego, a następnie Polskiego Związku Alpinizmu[5], wspinał się w skałkach jury krakowsko-częstochowskiej i w Tatrach[6][7], brał udział w wyprawach alpejskich[8][9] i wyprawie w Hindukuszu w Afganistanie[10].

Drogi w Tatrach[7]:

  • Mała Wielicka Strażnica – prawym filarem zachodniej ściany: Marek Kalmus i M. Kornecki, 19 IV 1974. Nowa droga.
  • Nawiesista Turnia - pd. filarem przełamania Janusz Mączka, 6.2.1975 (V+). Nowa droga.
  • Skrajna Garajowa Ławka – północno-wschodnim kominem: "Garajowa Rura" Zbigniew Dudrak, M. Kornecki i Janusz Mączka, 13.2.1975 (V+A1). Nowa droga.
  • Gierlach – prawą częścią zachodniej ściany: Z. Dudrak, M. Kornecki, J. Mączka i Andrzej Pawlik, 2–3 IV 1975 (VI). Nowa droga.
  • Ganek - pn.-wsch. filar, Z. Dudrak, J. Jasiński, M. Kornecki, Adam Uznański 30-31 XII 1973, 1 przejście w okresie zimowym.
  • Kazalnica Mięguszowiecka - droga Kiełkowskiego, Z. Dudrak, M. Kornecki 1-5 II 1974, II przejście zimowe.

Drogi w Alpach[9]:

  • Les Courtes – północną ścianą, tzw. filarem centralnym z wariantem Rebuffata. „Vallot” tom III, nr 209-210, trudności TD. Jest to pierwsze polskie przejście tej drogi z wariantem Rebuffata: Dudrak. Kornecki i Jacek Jasiński, 6 sierpnia 1974.
  • Aiguille Sans Nom – północną ścianą, drogą Brown-Patey (wprost przez serak I przejście) „Selected Climbs” tom II,' nr 99. trudności ED MIX. I polskie przejście, a zarazem III w ogóle: Z. Dudrak i Kornecki, 14–16 sierpnia 1974.

W lipcu 1981 roku brał udział w założeniu Obywatelskiego Komitetu Ratowania Krakowa.

W latach 80. XX wieku pracował w Pracowni Dokumentacji Naukowej i Ewidencji Konserwatorskiej w Oddziale Krakowskim PP Pracowni Konserwacji Zabytków, wykonując m.in. "Białe Karty" budownictwa drewnianego po całej Polsce, czy ilustracje do Materiałów słownika terminologicznego budownictwa drewnianego[11].

W latach 1982–1987 współautor Wytycznych Konserwatorskich do Krakowskiego Zespołu Miejskiego[12][13] W latach 1988-98 prowadził rewaloryzację krakowskich Plant (razem arch. Tomaszem Szpytmą zaprojektował ogrodzenia, latarnie, kosze, ławki)[14].

W latach 1990–1994, radny Rady Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa I Kadencji[15] (kandydował z Krakowskiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”, zdobywając 2153 głosy). Pełnił funkcję Przewodniczącego Komisji Urbanistyki[15].

Autor koreferatu do Planu przestrzennego Województwa Małopolskiego z 2003 r. przyjętego uchwałą Nr XV/174/03 Sejmiku Województwa Małopolskiego z 22 grudnia 2003 r.[16]

W latach 2004–2018 był Przewodniczącym Obywatelskiego Komitetu Ratowania Krakowa[1], a od 2018 pełni funkcję jego Honorowego Przewodniczącego[17].

Od 2009 roku członek prezydium Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa

Od 2013 roku członek Rady Konserwatorskiej Szpitala im. Babińskiego w Kobierzynie

Od 2014 roku członek Komitetu Kopca Tadeusza Kościuszki w Krakowie

Od 2014 roku członek Arcybractwa Miłosierdzia pod wezwaniem Bogurodzicy NMP Bolesnej - członek Rady Arcybractwa

Działalność artystyczna[edytuj | edytuj kod]

Ilustrator[11], rysownik[7], pejzażysta[18], autor rysunków o tematyce górskiej (pastele i grafiki).

Publikacje

1980 - Metody opracowania konserwatorskiej dokumentacji wsi na przykładzie Falsztyna /w:/ Ochrona Architektury Ludowej/ Materiały na międzynarodowe kolokwium w Martinie, CSRS, Inf. Bieżące PKZ

1983 - Bronowice Małe jako przykład historycznej i konserwatorskiej problematyki wsi podkrakowskiej. Cz. 1, Problematyka historyczna – Teka Komisji  Urbanistyki i Architektury PAN, tom 17 -  współautorzy Zbigniew Beiersdorf, Bogusław Krasnowolski

1984 - Bronowice Małe jako przykład historycznej i konserwatorskiej problematyki wsi podkrakowskiej. Cz. 2 – Teka Komisji Urbanistyki i Architektury PAN, tom 18 - współautorzy Zbigniew Beiersdorf, Bogusław Krasnowolski

1984 - Studium zagospodarowania przestrzennego strefy konserwatorskiej „A” w Dobczycach. Koncepcja rewaloryzacji oraz budowa skansenu /w:/ Ochrona krajobrazu kulturowego – między dokumentacją, a realizacją, Wydawnictwa PKZ – współautor Zbigniew S. Jagodziński

1984 - Tabelaryczna metoda analizy tradycyjnego budownictwa wiejskiego jako podstawa syntezy do badań regionalnych /w:/ Ochrona krajobrazu kulturowego – między dokumentacją, a realizacją, Wydawnictwa PKZ – współautor Zbigniew S. Jagodziński

1984-9 - Materiały Słownika Terminologicznego Budownictwa Drewnianego tom 1-3, Wydawnictwo PKZ Kraków - współautor

1985 - Krzeszowice – ośrodek wypoczynku na styku aglomeracji – region – Teka Komisji Urbanistyki i Architektury PAN, tom 19

2006 - Sprawa wykupu Lasu Wolskiego – Rocznik Krakowski tom 72

2010 - Zieleń w zabytkowych zespołach Krakowa – biuletyn SKOZK nr 59

2015 - Spacerownik po Plantach Krakowskich, Gazeta w Krakowie GW, część historyczna, część przyrodnicza

2018 - Piotr Kempf, Mikołaj M. Kornecki, Historia rewaloryzacji Plant krakowskich (w) Nowakowski A. Planty krakowskie, Kraków 2018.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

1980 - Nagroda Miasta Krakowa w roku 1979 za Dyplom dla Miasta: "Krzeszowice - miasto turystyczne. Koncepcja zagospodarowania przestrzennego regionu i miasta" - promotor prof. Janusz Bogdanowski

1980 - Nagroda Towarzystwa Urbanistów Polskich nagroda za najlepszą pracę dyplomową w 1979 roku

1988 - Nagroda zespołowa Ministra Kultury i Sztuki

W dniu 3 czerwca 2015 roku, Przewodniczący Rady Miasta Krakowa, podczas XV uroczystej sesji Rady Miasta Krakowa VII kadencji, wręczył mu Medal XXV-lecia odrodzonego samorządu Kraków[19].

W dniu 4 czerwca 2020 roku Prezydent RP odznaczył go, za zasługi w działalności na rzecz opieki nad zabytkami, Złotym Krzyżem Zasługi[20].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b System EKRS [online], ekrs.ms.gov.pl [dostęp 2021-01-04].
  2. ↑ Szkoła Podstawowa nr 6 (1958-65)(nieistniejąca), Kraków [online], nk.pl [dostęp 2021-01-04] (pol.).
  3. ↑ Klasa D 1965 – 1969 – V Liceum Ogólnokształcące, Kraków [online], nk.pl [dostęp 2021-01-04] (pol.).
  4. ↑ Leszek Grabowski, Obraz Krakowa lat 60-tych we wspomnieniach z dzieciństwa [online], 4 stycznia 2020.
  5. ↑ http://pza.org.pl/download/taternik/315591.pdf
  6. ↑ Ksiega pamiatkowa 2011.indd [online], pl/wp-content/uploads/2017/01/Gory-Człowiek-Turystyka.pdf [dostęp 2024-04-24].
  7. ↑ a b c Taternik, Nr 2 (227) Rok 51 Warszawa 1975
  8. ↑ Mikołaj Maria Kornecki [online], lojanci.org [dostęp 2021-01-04].
  9. ↑ a b Andrzej Skłodowski, W alpach francuskich 1974, Taternik nr 4, Warszawa 1974.
  10. ↑ Marian Bała, Janusz Mączka – Hindukusz 1975 [online], Drytooling.com.pl [dostęp 2021-01-04] (pol.).
  11. ↑ a b Materiały słownika terminologicznego budownictwa drewnianego. 3/I, Grupa haseł „Dach” – ... – Prolib Integro [online], katalog.rajska.info [dostęp 2021-01-04].
  12. ↑ Zbigniew Beiersdorf, Mikołaj M. Kornecki, Studium konserwatorsko-urbanistyczne Krakowskiego Zespołu Miejskiego. Kraków 1982-1987.
  13. ↑ Zbigniew Beiersdorf, Rewaloryzacja miast w przyszłości funkcją współczesnych doświadczeń, Ochrona Zabytków 44/3 (174), s. 145–150.
  14. ↑ Piotr Kempf, Mikołaj M. Kornecki, Historia rewaloryzacji Plant krakowskich (w) Nowakowski A. Planty krakowskie, Kraków 2018.
  15. ↑ a b Rada Miasta Krakowa Kadencja I 1990 – 1994
  16. ↑ Anna B. Ziobro, POLITYKA WZGLĘDEM PRZESTRZENI MIEJSKIEGO OBSZARU FUNKCJONALNEGO NA PRZYKŁADZIE KRAKOWA, Czasopismo PAN, s. 130.
  17. ↑ Redakcja, Przeciw pomnikomanii. Obywatelski Komitet Ratowania Krakowa chce najwyżej 4 pomników na kadencję Rady Miasta [online], Kraków Nasze Miasto, 25 stycznia 2018 [dostęp 2021-01-04] (pol.).
  18. ↑ Artinfo.pl – portal rynku sztuki [online], artinfo.pl [dostęp 2021-01-04].
  19. ↑ STENOGRAM XV UROCZYSTA SESJI RADY MIASTA KRAKOWA VII KADENCJI odbytej w dniu 3 czerwca 2015 r.
  20. ↑ M.P. z 2020 r. poz. 684.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mikołaj_Kornecki&oldid=73594128”