49°47′54″N 25°28′25″E/49,798333 25,473611Milno
.jpg) panorama Milna | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Populacja (2001) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
3540 |
| Kod pocztowy |
47233 |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |
| 49°47′54″N 25°28′25″E/49,798333 25,473611
| |
Portal  Ukraina
| |
Milno (ukr. Мильне, dawniej Mylne) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie zborowskim, nad rzeczką Huk (dorzecze Dniestru). W 2001 roku liczyła ok. 900 mieszkańców.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś została założona w 1717 roku.
W okresie II Rzeczypospolitej wieś o nazwie Mylne była największą w skali powiatu zborowskiego i jedna z większych wsi województwa tarnopolskiego. W 1939 r. liczyła ok. 800 rodzin i ponad 3000 mieszkańców.
Wieś Milno przed wrześniem 1939 swoim zasięgiem administracyjnym obejmowała cztery przysiółki: Podliski, Krasowiczynę, Kamionkę i Bukowinę.
Świątynie[edytuj | edytuj kod]
Cerkiew Narodzenia Najświętszej Marii Panny[edytuj | edytuj kod]
_%D1%83_%D0%9C%D0%B8%D0%BB%D1%8C%D0%BD%D0%BE%D0%BC%D1%83.jpg)
Dawny drewniany kościół pochodził w 1755 roku. W pobliżu wzniesiono drewnianą dzwonnicę. W 1897 r. W parafii Milno było 1700 grekokatolików. W 1906 roku zakończono budowę nowego ceglanego kościoła Narodzenia Najświętszej Marii Panny, konsekrowanego przez metropolitę A. Szeptyckiego. Stary drewniany kościół z XVIII wieku został rozebrany i sprzedany w 1907 roku do wsi Kruhów w dawnym powiecie złoczowskim.
Kościół katolicki św. Jan Chrzciciela[edytuj | edytuj kod]
W Milnie mieszkało wielu wiernych Kościoła Rzymskokatolickiego. Według oficjalnych danych z 1906 r. we wsi mieszkało 790 wiernych. W 1908 r. polska społeczność Milna zbudowała w części wsi o nazwie Bukowina kościół w stylu neogotyckim, który w latach 20. XX wieku stał się parafią rzymskokatolicką, obejmującą również wsie sąsiednie. W 1910 roku kościół konsekrowano i otrzymał on patrona św. Jana Chrzciciela. Podczas I wojny światowej kościół został uszkodzony, lecz nie uległ zniszczeniu. Odbudowa zrujnowanej wieży kościelnej nastąpiła w latach 1925-1930.
_%D1%83_%D0%9C%D0%B8%D0%BB%D1%8C%D0%BD%D0%BE%D0%BC%D1%83.jpg)
Fasadę kościoła stanowi wysoka masywna wieża z bramą wejściową w stylu neogotyckim. Wieżę niegdyś wieńczyła korona i kula z krzyżem. Na górnych krańcach elewacji stały dawniej kamienne figury apostołów Piotra i Pawła, obecnie pozostała tylko jedna kompletna figura. Elewacje, sklepienia dachu i wieży wykonane są z ciosanego białego piaskowca i cegły[2].
Wewnątrz kościoła posadzkę wyłożono czarnymi i kremowymi płytkami ceramicznymi. Do sklepień dochodziło sześć masywnych kolumn, drewniane drzwi, żeliwne okna. W 1944 roku po deportacji ludności polskiej przez władze sowieckie, wszystkie metryki i ewidencje zostały przeniesione do kościoła greckokatolickiego we wsi Mydło. Udało się uratować przed zniszczeniem część ikon (Matki Bożej Nieustającej Pomocy i Jezusa Chrystusa), krzyż ręczny, figurki św. Piotra i Pawła, kamienną chrzcielnicę i ławki.
Po wojnie kościół zamieniono na stodołę kołchozu - skład zboża, gdzie chłopi przekazali kontyngent państwu. Zachowaną posadzkę posypano nawozem mineralnym, co spowodowało znaczne uszkodzenia płytek na podłodze. 18 lutego 1994 r. Mieszkańcy Bukowiny oczyścili kościół ze śmieci.
Osoby urodzone w Milnie[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Czapla – polski rzymskokatolicki duchowny, pallotyn.
- Franciszek Juliusz Granowski – polski wydawca działający później w Warszawie; zainicjował wydawanie Wielkiej encyklopedii powszechnej ilustrowanej oraz wydawał serię „Biblioteka Dzieł Wyborowych”.
Pobliskie miejscowości[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu tarnopolskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
- ↑ Zdjęcie kościoła przed zniszczeniami. Grupa Przyjaciół Milna. [dostęp 2020-12-20]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- „Nasz kresowy dom nad Hukiem, Smolanką i Łopuszanką”. Opracowanie zbiorowe pod redakcją Antoniego Worobca. Zielona Góra 2000, nakładem Koła Środowiskowego Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej w Zbąszynku.
- „Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych”. Przemyśl – Warszawa (brak daty – 1933?), Wydawnictwo Książnicy Naukowej.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona Milna na Podolu
- Milno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 429.