Przejdź do zawartości

Mim

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
„Sen nocy listopadowej” reż. Henryk Tomaszewski (1971), fot. Tadeusz Drankowski
Mim Pablo Zibes

Mimaktor nieposługujący się głosem, lecz mową ciała. Występuje on najczęściej w teatrze oraz na ulicach miast. Ponieważ jego sztuka polega na ruchu, a nie na bezruchu, dlatego mylne jest nazywanie mimami ulicznych „staczy”. Mimowie często charakteryzują się umalowanymi na biało twarzami. Przedstawienie mimów to pantomima lub mimodram.

Jednym z najważniejszych artystów polskiego i światowego teatru drugiej połowy XX wieku oraz twórcą zespołowego teatru mimów był Henryk Tomaszewski. Założyciel i dyrektor Wrocławskiego Teatru Pantomimy. Stworzył nową formę sztuki scenicznej zwaną „teatrem ruchu”[1]..

Mimowie w kulturze

[edytuj | edytuj kod]

W serii książek Terry’ego Pratchetta Świat Dysku, niechęć do mimów jest jedyną niewyjaśnioną i nielogiczną cechą Havelocka Vetinariego, Patrycjusza Ankh-Morpork. Każdy pojawiający się w mieście mim ląduje w jamie ze skorpionami, w której na jednej ze ścian napisane jest Naucz się Słów[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Henryk Tomaszewski – u teatralnego źródła tańca w Polsce. e-teatr.pl. [dostęp 2016-06-08]. (pol.).
  2. Terry Pratchett, Straż! Straż!