Minuskuł 207
| Data powstania |
XI wiek |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer |
207 |
| Zawartość |
Ewangelie |
| Język | |
| Rozmiary |
27,6 × 21,3 cm |
| Typ tekstu | |
| Kategoria |
V |
| Miejsce przechowywania |
Minuskuł 207 (według numeracji Gregory-Aland), ε 126 (von Soden)[1] – rękopis Nowego Testamentu pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim z XI wieku[2]. Zawiera księgi liturgiczne, marginalia, przechowywany jest w Wenecji. Cytowany jest w krytycznych wydaniach Novum Testamentum Graece.
Opis rękopisu[edytuj | edytuj kod]
Kodeks na 267 pergaminowych kartach (27,6 cm na 21,3 cm) zawiera tekst czterech Ewangelii[2], z pewnymi lukami (Mt 1,1-13; Mk 1,1-11)[3].
Tekst rękopisu pisany jest dwoma kolumnami na stronę, 22 linijki w kolumnie[2].
Tekst kodeksu dzielony jest według κεφαλαια (rozdziałów), których numery umieszczono na marginesie tekstu. W górnym marginesie podano τιτλοι (tytuły) owych rozdziałów. Ponadto tekst Ewangelii dzielony jest jeszcze według sekcji Ammoniusza, których numery umieszczono na marginesie, jednak bez odniesień do Kanonów Euzebiusza (pisanych pod numerami sekcji Ammoniusza)[3][4].
Rękopis zawiera prolegomenę do czterech Ewangelii, list Hieronima do Karpiana (Epistula ad Carpianum), ilustracje, tablice κεφαλαια (spis treści) przed każdą Ewangelią. Na końcu zostały umieszczone księgi liturgiczne synaksarion i menologium[3][4].
Tekst[edytuj | edytuj kod]
Grecki tekst Ewangelii reprezentuje tekst bizantyński. Aland zaklasyfikował go do kategorii V[5].
Tekst Pericope adulterae (Jan 7,53-8,11) umieszczony został na końcu Ewangelii Jana[3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Paleograficznie datowany jest na wiek XI[2]. Należał niegdyś do kardynała Bessariona († 1472). Według jednej z not marginalnych należał niegdyś do A. F. R.[4].
Rękopis badali Birch oraz Burgon[3].
Obecnie przechowywany jest w Bibliotece Marciana (Gr. Z 8) w Wenecji[2][6].
Nie jest cytowany w krytycznych wydaniach greckiego Novum Testamentum Nestle–Alanda (NA26, NA27)[7].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J. C. Hinrichs'sche Buchhandlung, 1908, s. 55.
- ↑ a b c d e K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack, Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments, Walter de Gruyter, Berlin, New York 1994, p. 48.
- ↑ a b c d e C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J. C. Hinrichs, 1900, s. 167.
- ↑ a b c F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 220.
- ↑ K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 138. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
- ↑ Liste Handschriften. Kodeks 207 (GA). [w:] INTF [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2013-02-18].
- ↑ Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C. M. Martini, B. M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2001, s. 58*–59*. ISBN 978-3-438-05100-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- L. Politis, Paléographie et litérature Byzantine et néo-grecque VI (1975), p. 23.