Minuskuł 23

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Minuskuł 23
Data powstania

XI wiek

Rodzaj

Kodeks minuskułowy

Numer

23

Zawartość

Ewangelie

Język

grecki

Rozmiary

23 × 18,4 cm

Typ tekstu

tekst bizantyński

Kategoria

V

Miejsce przechowywania

Bibliothèque nationale

Minuskuł 23 (wedle numeracji Gregory—Aland), ε 1183 (von Soden)[1] – rękopis Nowego Testamentu pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim z XI wieku[2]. Przechowywany jest w Paryżu.

Opis rękopisu[edytuj | edytuj kod]

Kodeks zawiera tekst czterech Ewangelii, na 230 pergaminowych kartach (23 cm na 18,4 cm)[2].

Tekst rękopisu pisany jest dwoma kolumnami na stronę[2].

Tekst Ewangelii dzielony jest według κεφαλαια (rozdziały) oraz według Sekcji Ammoniusza, których numery umieszczono na marginesie. Sekcje Ammoniusza nie zostały opatrzone odniesieniami do Kanonów Euzebiusza. Tekst ewangelii zawiera τιτλοι (tytuły)[3][4].

Tekst[edytuj | edytuj kod]

Grecki tekst Ewangelii reprezentuje bizantyńską tradycję tekstualną. Aland zaklasyfikował go do kategorii V[5].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Paleograficznieu rękopis datowany jest na wiek XI[2]. Rękopis prawdopodobnie powstał w Kalabrii. Na listę rękopisów Nowego Testamentu wciągnął go Wettstein.

Rękopis badał Johann Martin Augustin Scholz oraz Paulin Martin[6].

Obecnie przechowywany jest we Francuskiej Bibliotece Narodowej (Gr. 77) w Paryżu[2].

Nie jest cytowany w krytycznych wydaniach greckiego Novum Testamentum Nestle-Alanda (NA26, NA27).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J.C. Hinrichs’sche Buchhandlung, 1908, s. 49.
  2. a b c d e K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack, Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments, Walter de Gruyter, Berlin, New York 1994, p. 49.
  3. F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 194.
  4. C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J.C. Hinrichs, 1900, s. 134.
  5. K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Grand Rapids, Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 138. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
  6. Jean-Pierre-Paul Martin, Description technique des manuscrits grecs, relatif au N. T., conservé dans les bibliothèques des Paris (Paris 1883), s. 35-36.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bernard de Montfaucon, Bibliotheca Coisliniana olim Segueriana, Paris: Ludovicus Guerin & Carolus Robustel, 1715, p. 305-307.
  • Jean-Pierre-Paul Martin, Description technique des manuscrits grecs, relatif au N. T., conservé dans les bibliothèques des Paris (Paris 1883), s. 23.