Przejdź do zawartości

Minóg australijski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Minóg australijski
Mordacia praecox[1]
Potter, 1968
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Nadgromada

bezżuchwowce

Gromada

Petromyzontida

Rząd

minogokształtne

Rodzina

Mordaciidae

Rodzaj

Mordacia

Gatunek

minóg australijski

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Minóg australijski[3] (Mordacia praecox) – gatunek słodkowodnego, niepasożytniczego minoga z rodziny Mordaciidae.

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Został opisany naukowo w 1968 roku[4] z Moruya, rzeki w Nowej Południowej Walii. Jest bardzo podobny i blisko spokrewniony z Mordacia mordax. Ślepice obydwu gatunków są nie do odróżnienia[4].

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Minóg australijski jest gatunkiem endemicznym Nowej Południowej Walii. Występuje jedynie w rzekach Moruya i Tuross[5].

Budowa ciała

[edytuj | edytuj kod]

Osiąga przeciętnie 10–17 cm[5], maksymalnie 50 cm[6] długości całkowitej. Procentowe proporcje poszczególnych części ciała są następujące: odcinek przedskrzelowy 9,4–12,6%, odcinek skrzelowy 8,2–9,9%, tułów 59,6–64,2%, ogon 16,5–20,4%, oko 1,3–1,5%, przyssawka 5,4–8,4%. Wzdłuż tułowia od 85 do 93 miomerów. Brak luźnych fałdów skórnych w przedniej części ciała. Brodawka moczowa u dorosłych osobników nie jest widoczna. Płetwa ogonowa ma kształt łopatkowaty[5].

Ubarwienie grzbietu jest ciemnoniebieskie, czasem z zielonkawym odcieniem. Brzuch u samców szaro nakrapiany, u samic żółtawy[5].

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Biotop

[edytuj | edytuj kod]

Jest gatunkiem słodkowodnym - spędza całe życie w strumieniach. Ślepice żyją w norach wygrzebanych w miękkim dnie przez okres około 3 lat po czym, zazwyczaj w październiku - listopadzie, następuje przeobrażenie[5].

Odżywianie

[edytuj | edytuj kod]

W przeciwieństwie od większości minogów Mordacia praecox nie pasożytuje na innych organizmach[5].

Rozród

[edytuj | edytuj kod]

Tarlaki, prawdopodobnie, wędrują w górę rzek w okolicach kwietnia i odbywają tarło pod koniec zimy lub wiosną[5].

Jedna samica składa 326–675 ziaren ikry[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mordacia praecox, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Mordacia praecox, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Ryby : encyklopedia zwierząt. Henryk Garbarczyk, Małgorzata Garbarczyk i Leszek Myszkowski (tłum.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN : Dorota Szatańska, 2007, s. 66. ISBN 978-83-01-15140-9.
  4. a b I. C. Potter. Mordacia praecox, n. sp., a nonparasitic lamprey (Petromyzonidae), from New South Wales, Australia. „Proceedings of the Linnean Society of New South Wales”. 92 (3), s. 254-261, 1968. (ang.). 
  5. a b c d e f g h C.B. Renaud: Lampreys of the world. An annotated and illustrated catalogue of lamprey species known to date. Rzym: FAO, 2011, seria: FAO Species Catalogue for Fishery Purposes. No. 5. ISBN 978-92-5-106928-8.
  6. Mordacia praecox. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 8 grudnia 2015]