Miodowody
| ||
| Indicatoridae[1] | ||
| Swainson, 1837 | ||
2.jpg) Przedstawiciel rodziny – miodowodzik jasnobrzuchy (Prodotiscus regulus) | ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ptaki | |
| Podgromada | Neornithes | |
| Infragromada | ptaki neognatyczne | |
| Rząd | dzięciołowe | |
| Podrząd | dzięciołowce | |
| Nadrodzina | Picoidea | |
| Rodzina | miodowody | |
| Rodzaje | ||
Miodowody[2] (Indicatoridae) – rodzina ptaków z rzędu dzięciołowych (Piciformes), obejmująca kilkanaście gatunków ptaków.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Miodowody występują w Afryce, Azji Południowej i Południowo-Wschodniej[3].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Są to niewielkie ptaki (długość ciała do 20 cm). Mają krótki dziób i nogi oraz grubą skórę. Ubarwione są zazwyczaj szarozielono lub brązowo. Zjadają owady, głównie osy i pszczoły. Prowadzą samotniczy tryb życia, są pasożytami lęgowymi. Samice nie są w stanie wyrzucić jaj z gniazda gospodarza, dlatego starają się je podziurawić. Pisklaki miodowodów afrykańskich atakują pisklęta gospodarza, jeśli któremuś uda się wykluć[4].
Mimo powszechnego przekonania, żadne dowody nie wskazują na istnienie protokooperacji między miodowodem dużym a miodożerem. Miodowód miałby jakoby wskazywać miodożerowi miejsca gnieżdżenia się pszczół, a następnie wyjadać pozostawione przez niego resztki[5][6][7].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Klasyfikacja[edytuj | edytuj kod]
Indicatoridae są taksonem siostrzanym dla Picidae[8]. Do rodziny należą następujące rodzaje[2]:
- Prodotiscus
- Melignomon
- Indicator
- Melichneutes – jedynym przedstawicielem jest Melichneutes robustus – miodowód lirosterny
Filogeneza[edytuj | edytuj kod]
Kladogram za Aves—A Taxonomy in Flux 3.06 Introduction[9].
| Indicatoridae |
| ||||||||||||
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Indicatoridae, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwy polskie za: Pa. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Indicatoridae Swainson, 1837 - miodowody - Honeyguides (Wersja: 2017-12-14). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2019-11-15].
- ↑ F. Gill, D. Donsker (red.): Jacamars, puffbirds, toucans, barbets & honeyguides (ang.). IOC World Bird List: Version 6.4. [dostęp 2016-12-04].
- ↑ Newly Hatched Chicks of African Honeyguide Birds Bite to Death Their Foster Siblings to Eliminate Competition (ang.). [dostęp 9 września 2011].
- ↑ Indicator indicator (Greater honeyguide), www.biodiversityexplorer.org [dostęp 2018-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-27].
- ↑ Lies, damned lies, and honey badgers - Not Exactly Rocket Science, „Not Exactly Rocket Science”, 19 września 2011 [dostęp 2018-08-16] (ang.).
- ↑ W.R.J. DEAN, W. ROY SIEGFRIED, I.A.W. MACDONALD, The Fallacy, Fact, and Fate of Guiding Behavior in the Greater Honeyguide, „Conservation Biology”, 4 (1), 1990, s. 99–101, DOI: 10.1111/j.1523-1739.1990.tb00272.x, ISSN 0888-8892 [dostęp 2018-08-16] (ang.).
- ↑ S.J. Hackett, R.T. Kimball, S. Reddy, R.C.K. Bowie, E.L. Braun, M.J. Braun, Je.L. Chojnowski, W.A. Cox, K.-L. Han, J. Harshman, Ch.J. Huddleston, B.D. Marks, K.J. Miglia, W.S. Moore, F.H. Sheldon, D.W. Steadman, Ch.C. Witt, T. Yuri. A Phylogenomic Study of Birds Reveals Their Evolutionary History. „Science”. 320, s. 1763-1767, 2008 (ang.).
- ↑ J.H. Boyd III: Indicatoridae: Honeyguides. W: Aves—A Taxonomy in Flux 3.06 [on-line]. John Boyd's Home Page. [dostęp 2014-03-17].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Honeyguides (Indicatoridae) (ang.). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2019-11-15].
