Mochre

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mochre
Махро
Мохро
Ilustracja
cerkiew śś. Piotra i Pawła w Mochrym
Państwo

 Białoruś

Obwód

 brzeski

Rejon

janowski

Sielsowiet

Mochre

Populacja
• liczba ludności


885
(2019)

Nr kierunkowy

1652

Kod pocztowy

225812

Tablice rejestracyjne

1

Położenie na mapie obwodu brzeskiego
Mapa konturowa obwodu brzeskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Mochre”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Mochre”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, po prawej znajduje się punkt z opisem „Mochre”
Ziemia51°58′37″N 25°33′40″E/51,976944 25,561111

Mochre[1] (biał. Махро, Machro; ros. Мохро, Mochro) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie janowskim, w sielsowiecie Mochre, przy drodze republikańskiej R144 i w pobliżu granicy z Ukrainą.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W XIX i w początkach XX w. wieś i majątek ziemski położone w Rosji, w guberni mińskiej, w powiecie pińskim. Były siedzibą gminy Mochre, zlikwidowanej przed 1885 i włączonej do gminy Duboje. Majątek był od 1873 własnością Dewela.

W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie pińskim, w gminie Brodnica[2]. W 1921 wieś liczyła 657 mieszkańców, zamieszkałych w 130 budynkach, w tym 655 Białorusinów i 2 Polaków. 653 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 4 rzymskokatolickiego[2]. Znajdował się tu wówczas przystanek kolejowy Mochro linii wąskotorowej Janów Poleski - Kamień Koszyrski (obecnie nieistniejącej). Położony był on pomiędzy przystankami Korzeliczyn i Kolano[3].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
  2. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VIII – Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.
  3. Rozkład jazdy PKP. Lato 1939. [dostęp 2022-11-16]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]