Modrzew syberyjski
|
||
 Modrzew syberyjski jesienią |
||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Podkrólestwo | rośliny naczyniowe | |
| Gromada | nagonasienne | |
| Klasa | iglaste | |
| Rząd | sosnowce | |
| Rodzina | sosnowate | |
| Rodzaj | modrzew | |
| Gatunek | modrzew syberyjski | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Larix sibirica Ledeb. Fl. altaic. 4:204. 1833 |
||
| Kategoria zagrożenia | ||
 niższego ryzyka (IUCN 2.3)[1] |
||
Modrzew syberyjski (Larix sibirica Ledebour 1833, syn.: Larix decidua Mill. ssp. sibirica (Ledeb.) Domin, Larix russica (Endlicher) Sabine ex Trautvetter, Larix sukaczewii Dylis, Larix archangelica Lawson, Pinus larix L. var. russica Endlicher) – gatunek drzewa z rodziny sosnowatych (Pinaceae Lindley). Występuje na Syberii oraz w Chinach i Mongolii[2].
Spis treści
Morfologia[edytuj]
- Pokrój
- Smukłostożkowy i elegancki. Drzewo wysokości do 45 metrów.
- Pień
- Czarnobrązowy. Gałęzie wzniesione, ale sztywne i grube.
- Liście
- Szpilkowate i długie, osadzone na krótkopędach, w pęczki liczące od kilkunastu, do kilkudziesięciu sztuk. Opadające na zimę.
- Kwiaty
- Żeńskie – okazałe, męskie – niepozorne, otwierające się przed lub w czasie rozwoju liści. Roślina jednopienna.
- Szyszki
- Duże, brązowe i jajowate z małą liczbą łusek, mogące pozostawać na drzewie przez kilka lat.
Biologia i ekologia[edytuj]
Występuje w wyższych położeniach górskich (500-3500 m n.p.m.) i tajdze. Odporny, choć w cieplejszym klimacie może być atakowany przez ochojnika, w wilgotnych miejscach przez raka modrzewiowego.
Zastosowanie[edytuj]
Próby introdukowania tego modrzewia w Europie, w tym w Polsce nie powiodły się. Jednak może być uprawiany z powodzeniem w zimniejszych rejonach Polski. Na Syberii żywicę tego gatunku (i modrzewia dahurskiego) pozyskuje się w celu żucia (сера байкальская, жевательная смолка) i według producentów ma ona własności oczyszczające i dezynfekujące jamę ustną[3][4][5]. Modrzew syberyjski ma podwyższone parametry wytrzymałościowe, dodatkowo z uwagi na dużą gęstość (gatunek wąskosłoisty) nie chłonie wilgoci oraz wody co sprawia, że jeszcze lepiej znosi trudne warunki atmosferyczne i jest powszechnie używany do budowy profili elewacyjnych[6].
