Przejdź do zawartości

Mokrany (obwód miński)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mokrany
Макраны
Мокраны
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

klecki

Sielsowiet

Morocz

Populacja
• liczba ludności


13
(2019)

Kod pocztowy

222645

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Mokrany”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Mokrany”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Mokrany”
Ziemia52°56′25″N 26°52′54″E/52,940278 26,881667

Mokrany (biał. Макраны, Makrany; ros. Мокраны, Mokrany; hist. Mokrany Nowe) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie kleckim, w sielsowiecie Morocz.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W XIX i w początkach XX w. położone były w Rosji, w guberni mińskiej, w powiecie słuckim. Wyznaczona w traktacie ryskim granica polsko-sowiecka podzieliła Mokrany. Mokrany Nowe przypadły Polsce, natomiast Mokrany Stare oraz majątek ziemski (folwark) Mokrany sowietom[1].

W dwudziestoleciu międzywojennym Mokrany Nowe leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim[a], w powiecie nieświeskim[a], w gminie Zaostrowiecze[2]. W 1921 miejscowość liczyła 312 mieszkańców, zamieszkałych w 62 budynkach, wyłącznie Białorusinów. 302 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 10 mojżeszowego[2].

Na początku lat 20. mieściła się tutaj placówka 29 Batalionu Celnego.

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

  1. a b Przynależność wojewódzka i powiatowa zmieniała się. Miejscowość leżała w województwach poleskim (1921 - 1926) i nowogródzkim (1926 - 1945) oraz w powiatach słuckim (do 1920), łuninieckim (1920 - 1926) i nieświeskim (1926 - 1945)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mapa WIG Siemieżewo. [dostęp 2024-01-08]. (pol.).
  2. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VIII – Województwo Poleskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924. ISBN 978-83-254-2578-4.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]